United States or Albania ? Vote for the TOP Country of the Week !
Nog maar weinige oogenblikken bevond mevrouw zich in het beneden-achtervertrek, toen door de openstaande tuindeur Jeannette binnenkwam, gevolgd door den baron Tolenveld, die zijn eigenaardige buiging voor de aanstaande schoonmama maakte. "O mama," sprak Jeannette haastig: "u moet met papa eens gauw meegaan.
"Wat zou ik hem antwoorden!" besloot hij, terwijl hij met haastige schreden de kamer op en neer ging: "Het aanzoek is te vleiend; de partij is te schitterend. Je kent onze Jeannette; ik weet dat de titel van barones haar als een begeerd kleinood in de oogen blinkt; en Tolenveld beweerde dat hij van hare toestemming volkomen zeker was."
Wat er verder van Ritter werd, is hoofdzakelijk reeds vermeld geworden. Eerst gedurig van domeingrond verdreven, bouwde hij ruim vier en twintig jaren geleden zijn ellendige woning op grond aan den ouden baron Tolenveld behoorende, en wij hoorden het reeds, hoe des barons, wel zeer natuurlijke sloopzucht, in 't einde schipbreuk leed op de onoverwinlijke bouwzucht van den armen jager.
Ofschoon zijn geest er tegen getuigde, zoo vond Tolenveld zich toch eenigermate verplicht om dien lieden, als naaste buur, een bezoek te brengen; en, twee dagen nadat wij Oscar Halmon in de diepste neerslachtigheid zagen vertrekken, stapte de lange baron de plaats van den nieuwen buurman binnen, en werd er door de familie allerminzaamst ontvangen. Wederzijdsche plichtplegingen.
Slechts een tien minuten gaans van Water-zicht ligt, mede aan den zandweg, welke de vaart of kleine rivier tot oever, en den schuitenjagers tot jaagpad verstrekt, de grootste buitenplaats uit den omtrek, het fraaie Rozen-Hove van den baron Tolenveld.
De doodschheid die er voortdurend op het fraaie Rozen-Hove heerschte, had reeds drie bonnes van meerdere of mindere geschiktheid, de treurzalen doen ruimen, zoodat de arme Tolenveld ten laatste tot het resultaat kwam, dat slechts moederzorg een blijvende zorg zou kunnen worden. Water-zicht, dat drie jaren onbewoond was geweest, had sedert 1o Mei nieuwe bewoners gekregen.
"Ik trouw haar!" dat was de rede waarmee hij zijne overpeinzingen besloot; die sluitrede stelde hem aanvankelijk gerust, doch, reeds den volgenden dag besefte Tolenveld dat die rust geen duurzame zou zijn, zoolang het verbond niet gesloten en juffrouw Brolet niet de moeder zijner kinderen was.
Verder liep het gesprek over stad en land; over auteurs, en het vele onkruid, 't welk Brolet te midden van zijn bloembollen ontwaard had. De heer des huizes voerde grootendeels het woord, want Tolenveld bevond zich, ofschoon op bezoek, gedurig te midden van zijne boeken. Mevrouw informeerde naar de jongelui want de dienstboden hadden haar reeds op de hoogte van des barons positie gebracht.
Terwijl de pijnlijk verraste ouders tot laat in den nacht voortspraken, en Brolet met de woorden besloot: "Morgen ga ik naar Den Haag om zoo mogelijk den gevreesden slag te keeren!" stond de dochter voor het geopende raam van haar slaapvertrek, opdat het nachtelijk zomerkoeltje haar gloeiende wangen zou koelen, en, somtijds dacht ze nog wel aan den jongeling die, in de residentie wedergekeerd, geen rust kon vinden, dewijl het beeld zijner nicht hem telkens als een ideaal voor den geest trad, en zich afvraagde, wanneer.... wanneer het zalige tijdstip zou komen? en waarom.... wáárom geen letter schrift van hare hand hem geworden was? doch, voor dien titel: Madame la baronne, moest bij Jeannette alles achterstaan; die titel was de kroon aan welker verwerving ze reeds had gewanhoopt; en ofschoon het koeltje inderdaad den blos der wangen verdreef, dáár, in dat hoofd vermocht het niets te koelen, de denkbeelden waren te zeer verhit, die denkbeelden zagen de droomen van vroegere en latere dagen verwezenlijkt; men zou haar noemen: Baronesse tolenveld van rozen-hove en meijersstein!
"Men noemt hem Toon de Witte, geloof ik," fluisterde Tolenveld: "hij woont in de armoedige hut die eenige malen uw aandacht trok."
Woord Van De Dag