United States or Japan ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Ja, hij is het," zei broeder Sib. En inderdaad het was Aristobulus Beerenkooi, die op het voetstuk van den kruisberg was geklommen en de rots met duchtige hamerslagen aanviel. Miss Campbell was verwoed over dat ongegeneerde van den mineralogist en ging dadelijk tot hem. »Wat doet gij daar, mijnheer?" vroeg zij.
Moest men hen gelooven, wanneer men de zaak hoorde bepraten, dan hadden zij juist zoo'n braven jongen gevonden, wien die aangename taak op dit ondermaansche zou ten deel vallen. »Helena is alzoo uit, broeder Sib?" »Ja, broeder Sam, maar daar slaat het vijf uur, zij zal dus weldra te huis komen." »En zoodra zij te huis zal zijn...."
»En het doel van uwe komst, mijne heeren, is?".... vroeg Aristobulus Beerenkooi, die zijn volzin zelf afbrak om een keisteen op te rapen, dien hij met de grootste aandacht bekeek. De beide ooms wachtten zich wel die belangrijke studie te storen. Maar toen die keisteen de verzameling van een menigte andere in den zak van den jongen geleerde was gaan vermeerderen, antwoordde broeder Sib.
»Wellicht heeft die bal geen gelijkmatig evenwicht," legde hij aan miss Campbell uit. In dat geval doet het zwaartepunt, dat buiten het middelpunt gelegen is, den bal in zijn baan afwijken." »Aan u, oom Sib, om te spelen!" riep miss Campbell, zonder naar die wetenschappelijke uitlegging te luisteren. Broeder Sib was zijn broeder Sam ten volle waardig.
Hij keerde langs het strand naar zijn hotel terug, terwijl hij een redevoering voor zich zelven in de meest gepaste bewoordingen hield. Broeder Sam en broeder Sib waren volstrekt niet in hun knollentuin. Toen zij dan ook in het kleine salon waren binnengetreden, wachtten zij met gebukten hoofde tot dat het jonge meisje hun het woord zoude toevoegen. De opheldering was kort maar uitermate helder.
De opgeruimdheid van broeder Sam en van broeder Sib was voor de twee jongelieden aanstekelijk geweest. Zij koutten, zij gingen en kwamen, verwijderden zich en verschenen weer te midden van de kleine rotsachtige paden, tusschen de lage bouwvallen van muren, van gedroogden steen vervaardigd. Alles ging dus naar wensch, toen men vlak voor den kruisberg van Mac Lean stil hield.
»Tenzij hij haar Fiona genoemd had, broeder Sib, dat wil zeggen: de onvergetelijke schoone uit de gaëlische tijdperken." »Had hij geen voorgevoel van het bestaan onzer Helena, broeder Sam, toen hij schreef: »Zij verlaat hare schuilplaats, waar zij in het geheim zuchtte en verschijnt, getooid met hare schoonheid, als de maan in het oosten op den rand eener wolk...."
Nooit zou miss Campbell voortaan iets van hem willen hooren. Zij gevoelden het, zij moesten de hoop op de vervulling van hun plan, dat onmogelijk geworden was, laten varen. »Welnu, alles wel beschouwd," merkte broeder Sam tot broeder Sib, dien hij tot een apartje genoodigd had, zacht fluisterend op, »zulke onvoorzichtige beloften zijn geen ijzeren handboeien!"
Zou dat belangstelling voor mijnheer Aristobulus Beerenkooi zijn?...." vroeg broeder Sam. »Wiens geluk, zooals het schijnt, van de waarneming van den Groenen Straal afhangt?...." meende broeder Sib. »Kom die gekheid! Neen, er is haast bij, lieve ooms! omdat wij reeds in Augustus zijn," antwoordde miss Campbell, »en de nevels weldra onze Schotsche lucht zullen komen bederven!
Toen de gebroeders Melvill die gunstige geestesgesteldheid bemerkten, deden zij volstrekt geen moeite om te verbergen, hoe gelukkig zij zich over het gesloten huwelijk gevoelden. »Zóó, zóó gelukkig," zei broeder Sam, »dat ik mij, wanneer ik alleen ben, soms op een glimlach betrap!".... »En ik, dat ik soms tranen van geluk moet vergieten!" zei broeder Sib.
Woord Van De Dag