United States or Republic of the Congo ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ha, hoe sleepten zij de vijanden mede in hun val! Weer was de storm afgeslagen. "Op voor Van Schaffelaar!" klonk hun kreet. De holle oogen der ongelukkigen glansden van vernieuwden moed, maar het was de moed der wanhoop.
Wie met eigen levensgevaar iemand uit een brandend huis redt, handelt ; is de geredde zijn vijand, dan was de redder . De zendeling was genoeg, al zijn have en goed voor de heidenen op te offeren. Toen zij hem later vermoordden, was hij nog zoo , dat hij voor zijn moordenaars bad. De liefdezuster leidde een leven van zelfopoffering. De zelfopoffering van Jan van Schaffelaar was een daad.
Ha, dat gaf althans verandering, en aan het lijdelijk afwachten kwam een einde. Jan van Schaffelaar had op die bestorming gerekend en alles voor de verdediging in orde laten brengen. Zware balken lagen gereed om naar beneden geworpen te worden. Zijn ruiters wachtten slechts op zijn bevel. "Laat vallen!" klonk het eindelijk.
Sommigen beweren wel eens, dat de koene daad van Jan van Schaffelaar geheel is. Wat hij al niet, om mij zoo te belasteren! Hij heeft een nieuw middel , om een trein in volle vaart in een oogenblik te doen stilstaan. In de oudste geschiedenis van Rome is zeer veel . Ik moet iets , om mijn wegblijven te verontschuldigen. Straffen bestraffen tuchtigen kastijden.
Nog is de nood niet het hoogst geklommen. Nog is er redding mogelijk. Laten wij nog één enkelen nacht honger en dorst verdragen. Elk uur is er een. De Bisschop zal ons niet aan ons lot overlaten. Houdt goeden moed." Zoo kwam de laatste nacht, en deze werd door den Heer van den Schaffelaar wakende doorgebracht.
"Op, op, mannen, voor Van Schaffelaar!" riep hij zijn volgelingen toe. Onophoudelijk klonk het gekletter der zwaarden, en de strijdkreten vulden de lucht. Reeds stortten een paar der zijnen ter aarde. Van Schaffelaar moest wijken of sterven. Zoo naderde hij de kerk en den toren. Ha, wellicht kon hij zich daar voorloopig in veiligheid stellen. Zijn besluit was onmiddellijk genomen.
De zon, nog ònder den horizon, belichtte de nevellijn achter de velden, alsof een stofwolk door verre karossen gewenteld werd. "Het is zuur," peinsde hij zeer kort: "het is in élk opzicht zuur de levensverzekering-maatschappij zal chicaneeren de ongevallen-maatschappij dito. Vooruit, Jan van Schaffelaar een m
Zij verlangden naar den dood, liever dan langer ten prooi te blijven aan den honger en den dorst, die hen schier krankzinnig maakte. "Laat mij nog eenmaal met den vijand onderhandelen!" zei hij. En nogmaals begaf hij zich op den trans en klonk het trompetgeschal. "Welnu, zijn uwe mannen bereid, u naar beneden te werpen?" vroeg de aanvoerder sarrend. "Neen," zei Van Schaffelaar.
Noch Jan van Schaffelaar, noch Solness, noch Quasimodo benaderden d
Toen openden de bussen hun onheilbrengende monden, en beukten de kogels opnieuw tegen den torenmuur. En Van Schaffelaar stond op den hoogen trans en liet zijn blik dwalen ver, ver over de heide, of er eenige hulp kwam opdagen. Helaas, de dag ging voorbij en de nacht kwam, maar de hulp bleef uit. En de ergste vijanden, de honger en de dorst, waren met hun aanval begonnen.
Woord Van De Dag