United States or Åland ? Vote for the TOP Country of the Week !
Sâhwersa en fâm annen gâda wil, sa mot hju-t thêre moder melda, ånd bistonda to tha månniska kêra, êr hju mith hjra tochtige âdama thåt ljucht bivvlath. Thju moder ånd alrek burchfâm skil mån tofogjande ên ånd tvintich burchhêran, sjvgun alda wisa, sjvgun alda kåmpar, ånd sjvgun alda sêkåmper.
Van alle kanten komen ze aan, En bovenop zit Uriaan. Zoo gaat het over steen en stok, Laat de heks een sch t, dan st t de bok. Adama v. Daar de zwaluw, de koekoek en de kat in heidensche tijden Freya gewijd waren, meende men dat deze schepselen duivelsche eigenschappen hadden, en tot heden toe worden heksen altijd afgebeeld met koolzwarte katten naast zich. De god van den winter.
Wat blijft er dan over van haar hooge idealiteit?... Daarom ben ik het zoo vreeselijk oneens met Adama van Scheltema, wanneer hij zegt, dat je zoo moet schrijven dat zooveel mogelijk menschen het begrijpen. Dat is voor mij eenvoudig anti-poëtisch. Ik geloof dat je een van de meest wezenlijke dingen van de poëzie ontkent, door dit te zeggen.
En nòg, na vijftien jaar, vraag ik mij af.... Ten minste, ik zie wel dat onze welvarende poëtrije, die in Verwey haar Meester erkent, maar weinigen bereikt, omdat zij niet áánspreekt, niet open tot het hart spreekt, te zeer ver-kunst is. En zelfs Adama v. Uit het ontwakend volk-zelf verwacht ik dus de nieuwe zangen?
Mevrouw Roland Holst en Adama van Scheltema maken proletarische poëzie als zij waarlijk proletarisch voelen, niet denken. Maar van het oogenblik af dat men proletarisch denkt maakt men geen poëzie meer, omdat men dan denkt en niet leeft. Gorter heeft in de "School der Poëzie" geschreven van de burgerlijke kunst, waar hij uit wilde. Heel de "Nieuwe Gids" is volgens hem burgerlijk.
Finda wårth ut hêta ånd Frya ut warme stof. Thâ hja blât kêmon spisde Wr.alda hjam mith sina âdama; til thju tha månneska an him skolde bvnden wêsa. Ring as hja rip wêron krêjon hja früchda ånd nochta anda drâma Wr.aldas. Od trâd to-ra binna: ånd nw bârdon ek twilif svna ånd twilif togathera ek joltid twên. Thêrof send alle månneska kêmen.
Hier, op de grens tusschen ons vette akker- en weiland en onze hoogste duinen, waar men, ver van Amsterdam, toch iets van Amsterdam's beste essence meent te proeven, heeft Adama van Scheltema zich onlangs neergezet in zijn huisje genaamd "De Windroos".
Bij haar is het heelemaal liefde en leven geworden. Het is individualisme geworden en daardoor juist kan zij waarlijk proletarische poëzie maken. Het is bij haar niet meer geestelijk of gedachtelijk, het is doorvoeld, en juist daarom is zij de socialistische dichteres in Holland. Neem Adama van Scheltema.
Adama van Scheltema ging verder: Dat was net op het moment dat ik, in die kunstzaak, na de tooneelwereld, een tipje van het handelsleven zag. Dat was, evenals mijn tooneelleven, een geschiedenis van enkele maanden, maar toch voldoende om de wereld niet op zijn gunstigst te zien.... Ik had genoeg om te leven desnoods, op een heel bescheiden manier.
Ik spreek maar terloops van sommige aanzoeken, om pas verschenen boeken te beoordeelen, o. a. een werk van Ds. Adama Van Scheltema, getiteld: Wat ik goeds zag in den vreemde, 't geen ik reeds goed zou kunnen noemen, omdat het goede op te merken in mijn oog heel goed is, ook het goede niet in den vreemde.
Woord Van De Dag