Sapagka't ang handang maligayang lan~git ay hindí sa libing ang ipagkakamit kung hindí sa gawa't wagas na pag ibig sa Dios ang ating hagdan n~g pag panhic. Gawang kamangman~gan n~g linahi natin balabaling puri ang dakilang libing gugulin ang pilak sa walang hihinti't ang tinatasaha'y bibig sa pagkain.
Kasalukuyan n~gang ang Princesa't Dama'y na sa durun~gawa't hinihintay siya ang lagak na wika'y paalam aniya at magkapalad ding tayo ay magkita. Ang Princesa't Dama'y dinayo nang lunos sa pagalis niyong may magandang loob n~guni't kailan~gan naman nang pagirog yaong karan~galan ikapapanulos.
¡Oh, taksil na sinta! ¡pusong magdaraya! ¡oh, han~gad sa yaman! ¡inang walang awa! pananagutan mo, sa harap n~g Diyos ang masamang gawa't may araw din naman kaming mabababa!....» At kanyang hinagkan ang bangkay n~g bunso kasunod ang patak n~g luhang natulo, «¡Oh, sawi kong supling!.... ¡di ko kasalanan ang pagkasiphayo managot ang iyong inang walang puso!...»