versmaadt

Bijgewerkt: 13 mei 2025

Over den koop'ren drempel nu Halfdan schuw Kwam met angstigen blik en bleek, Schuin naar zijn machtigen vijand keek, En zwijgend op eenigen afstand stond Toen Frithiof, en zijn hand ontbond Angurvadel, den sterke, van zijn dij, Zijn gouden schild wierp hij ter zij; Op zijn vijand, bang, Trekt hij los met woord en waardigen gang, "Het edelst in 't gevecht is hij Die 't eerst zijn rechter biedt En versmaadt de trouwe verbroed'ring niet". Dan Halfdan, blozend, doet heel haastig uit Zijn ijz'ren handschoen, en zijn hand omsluit Die van den vriend, te lang gescheiden, Nu staan als bergen vast zij beiden.

H. A. (Hélène Adeline) Guerber - Noorsche mythen uit de Edda's en de sagen