stil-weemoedig

Bijgewerkt: 14 mei 2025

't Viel hem op zoo stil, zoo vredigend stil als 't was.... Hij dacht even aan de schreeuwerige beurs-drukte daarnet nog. En hij glimlachte stil-weemoedig, soezerig starend langs 't laantje. Hij dacht er zoo min mogelijk aan, wat hij zeggen zou straks.

Herman Johan Robbers - De roman van Bernard Bandt