Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
De geest-zelf ligt, verkracht, als machtloos neêrgezegen: En vindt, op 't onverhoedst in 't werktuig aangetast, Het leven pijngevoel, en heel het lichaam, last. De krijgshoop nadert vast. Twee Grooten treên hun tegen En leiden ze op. De steilte eens heuvels opgestegen, Wacht Segol hen met die ontzachtbre houding af, Die achtbre lijfsgestalt' by 't hart eens Konings gaf.
Wy, wormen uit het slijk, beneden 't slijk gedaald, Wij weten 't: eens zal de aard met de aardsche lust verdwijnen, De heemlen opgaan als gescheurde tentgordijnen, En Uwe ontzachtbre wraak zal dondren door 't Heelal, Wen Uw geheiligd Recht de vierschaar spannen zal. Dan sterft de boosheid, de verworpene in uw toorne!
In de gang achter de verschansing verdrongen zich reeds de toeschouwers overgesprongen uit de eerste rijen, en als de stier hun voorbij ging in zijn loomen doodsstrijd, waggelend met het sterke lijf als dronken van de sterke geuren van zijn eigen wegvloeiend leven, strekten rijen van grijpende handen zich uit naar zijn ontzachtbre hoornen, of sjorden en trokken hem aan den machteloos neêrhangenden staart.
De ontzachtbre Michaël had d' arm reeds opgeheven; Reeds blonk de bliksem ter verplettring in de vuist Eens Engels, en heel de aard ware op die stond vergruisd, Had niet de Serafijn die vóór het Hemeldonderen Der vromen zuchten in zijn reukschaal gaârt van onderen, En de uitverkoornen op zijn vingren telt, den slag Verbeden, en God-zelv' bewogen tot verdrag.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek