gloed-oogen

Bijgewerkt: 28 juni 2025

Doch nauwelijks was zij dan eindelijk ingedommeld, of zij hoorde een stem aan haar oor, die klaar en duidelijk zeide: "ik herken je nog wel; ik vergeet je niet; ik ben stapelgek naar je...." Toen zag zij over haar heen zijn zwart gezicht, met de vreemde, wilde gloed-oogen. Zij wilde geluid geven in haar angst, maar kon niets uitbrengen. Dan schrok zij wakker en zag in het schemerdonker rond.

Felix Rutten - Onder den rook der mijn: Eene novelle uit Limburg