eilant

Bijgewerkt: 18 mei 2025

Ik keek maar na 't valle van de panne; maar toe de zee me in me nek keek, toe dacht 'k: "Genacht Sander! Je bent ook 'n lief kind op je moeders bont boeselaar geweest." En 'k wier dingsig onder me baatje. Kijk, maats! toe was 't, as of me zo'n Engel in me nek schopte, en zei: "Bid, beest!" Ik viel op mijn murgpijpen, en wier met de pitjalling an wal gesmete op 'n onbewoont eilant.

J. van (Jacob) Lennep - Vertellingen van vroeger en later tijd