appelbloei

Bijgewerkt: 23 mei 2025

Gelijkelijk groeide de verlegenheid in beiden. Wat te zeggen, dacht hij, en vergat daarbij dat hij spreken moest. Hij raakte niet uitgedacht. "Het koren zal nu wel gauw bloeien," zei hij eindelijk weer. "De appelbloei was mooi van 't jaar" antwoordde ze. "Gij houdt van bloemen?" "Ja, veel...." "Van de rozen hier?" "Van de rozen, ja: maar ook van de veldbloemen."

Felix Rutten - Onder den rook der mijn: Eene novelle uit Limburg