achttiend'-eeuwschheid

Bijgewerkt: 14 mei 2025

Ik heb wel eens in vroolijken Carnavalstijd gedacht maar in Nice, niet in Florence : denk eens, dat de wereld en het leven nièts dan Carnaval was, altijd Carnaval en dat wij allen nièts anders waren dan Pierrot en Arlekijn en Colombine, met maskerzielen, maskeravonturen, maskerlief en -leed... Een gekke gedachte natuurlijk, alleen in Carnavalspret of... idem -weemoed te denken! Maar in zoo een stuk van Goldoni zijn het leven en de wereld, zoo dan niet heelemaal, toch wel voor de helft "Carnaval" en geestig en bekoorlijk en soms gevoelvol "Carnaval". Want zijn de deftige rollen meestal "de graaf" en "de markiezin" en zijn de jeugdige rollen meestal Florindo en Rosaura de geliefden, die elkander "krijgen" ten slotte de andere, de reliëfrollen komen den Maskers toe en zij gedragen zich wel zonderling Carnavals-achtig in die zelfde deftige of liefdevolle achttiend'-eeuwschheid. En zoo zagen wij tusschen de gepoederde pruiken en paniers over kanten onderhoepel, tusschen de fluweelen rok met jabot en korte broek met kuiten, tusschen mouches en complimentjes en fadeurs zich bewegen de Maskers van Pantalone, den Venetiaanschen koopman, van Arlecchino en Brighella, de twee Bergameske knechtentypen; zoo zagen wij in het zevendtiend'-eeuwsche kluchtspel der "Vergeefsche Voorzorgen" den barren Capitano Spaventa, die bang is zelfs voor het houten zwaard van Arlekijn, den Bologneeschen Dokter Balanzon, wiens welsprekendheid geen einde neemt; Tartaglia, den stotterenden notaris en Colombine, het kamerkatje, zij dartelend

Louis Couperus - Jan en Florence