United States or Bangladesh ? Vote for the TOP Country of the Week !
ΜΗΛ. Νομίζομεν εν τούτοις ότι δεν θα διστάσουν να κινδυνεύσουν υπέρ ημών, και ότι θα έχουν πλήρη και τελείαν πεποίθησιν εις ημάς· διότι διά μεν τας εν τη Πελοποννήσω επιχειρήσεις των Λακεδαιμονίων κείμεθα πλησίον αυτής ώστε να τους βοηθώμεν, ως προς δε το φρόνημα μας θα μας εύρωσι πιστοτέρους παρά κάθε άλλον, επειδή την αυτήν καταγωγήν έχομεν μετ' αυτών.
Ως προς την θυσίαν την οφειλομένην εις τον θεόν, οι Αργείοι θα είναι ελεύθεροι να επιβάλουν τον όρκον, εις τους Επιδαυρίους ή να τον δώσουν αυτοί οι ίδιοι. Αι εν τη Πελοποννήσω κείμεναι πόλεις, μεγάλαι ή μικραί, θα είναι όλαι αυτόνομοι κατά τα πάτρια.
Συνέπεσεν επίσης να λήγη και η τριακονταετής συνθήκη η γενομένη μετά των Αργείων, αυτοί δε δεν ήθελαν να την ανανεώσουν εκτός εάν τους απεδίδετο η Κυνουρία· ώστε έβλεπαν ότι ήτο αδύνατον να πολεμήσουν συγχρόνως και κατά των Αργείων και κατά των Αθηναίων. Υπόπτευαν δε επίσης ότι τινές των εν Πελοποννήσω πόλεων ήσαν έτοιμοι να αποστατήσουν υπέρ των Αργείων, το οποίον και έγινε.
Ο Κύλων λαβών δυνάμεις παρά του Θεαγένους και καταπείσας τους φίλους, ότε εωρτάζοντο τα εν Πελοποννήσω Ολύμπια, κατέλαβε την ακρόπολιν με τον σκοπόν να εγκατασταθή ως τύραννος, νομίσας ότι η εορτή εκείνη ήτο η μεγίστη του Διός, και ήρμοζε κάπως εις αυτόν ως νικήσαντα εις τα Ολύμπια.
Οι δε κήρυκες, οι πρέσβεις και οι ακόλουθοι, όσους κρίνουν ότι πρέπει να έχουν αμφότερα τα μέρη, θέλουν διατελεί υπό την εγγύησιν της δημοσίας πίστεως, ενόσω διαρκεί η μετάβασις και η επιστροφή αυτών, είτε διά ξηράς είτε διά θαλάσσης, εν τη Πελοποννήσω ή εν ταις Αθήναις προς διαπραγμάτευσιν της ειρήνης ή ρύθμισιν των διαφορών.
Ταύτα ήσαν τα συνήθη μετά την προσκύνησιν αναθήματα εις τον χρυσούν Μόσχον, δι' ων οι χορευταί έκρινον εύλογον να μοι γνωστοποιήσωσιν ότι κέκτηνται ο μεν κηπάριον παρά τον Ιλισσόν, ο δε ελαιώνα εν Πελοποννήσω, ο τρίτος εξάδελφον βουλευτήν, και ο άλλος φιλολογικήν δόξαν.
Εν τω μεταξύ δε τούτω ο δήμος των Αργείων φοβηθείς τους Λακεδαιμονίους και συνδέσας πάλιν μετά των Αθηναίων συμμαχίαν, εκ της οποίας ήλπιζε μεγάλην ωφέλειαν, έκτισε μακρά τείχη μέχρι της θαλάσσης, διά να δύναται να εισάγη τρόφιμα διά της συνδρομής των Αθηναίων εν περιπτώσει που ήθελεν αποκλεισθή η διά ξηράς μετακόμισις. Τον τειχισμόν τούτον εγνώριζαν και πολλαί των εν Πελοποννήσω πόλεων.
Φαίνεται δε ότι κατά τας τελευταίας αυτού ημέρας είχε θεραπευθή εκ της ειδωλολατρικής φαντασίας, ήτις είχε κυριεύσει αυτού, συνειδώς ότι μετά την κατάργησιν της ελευθερίας, ουδέ λόγος ηδύνατο να γείνη περί οιασδήποτε μεταρρυθμίσεως. Αφιέρωσε δε τα έσχατα του βίου του εις το νομοθετικόν και κοινωνικόν στάδιον όπερ ηνοίγετο αυτώ εν Πελοποννήσω.
Λέγουν δε οι Σκιωναίοι ότι κατάγονται εκ της εν Πελοποννησω Παλλήνης, και, ότι οι πρόγονοί των επιστρέφοντες εκ της Τροίας κατελήφθησαν υπό της τρικυμίας, ήτις διεσκόρπισε τους Αχαιούς και ερρίφθησαν εις την χώραν εκείνην, όπου εγκαθιδρύθησαν. Μετά την αποστασίαν δ' αυτών ο Βρασίδας έπλευσε διά νυκτός εις την Σκιώνην.
Και οι μεν εν τη Αττική Πελοποννήσιοι και οι σύμμαχοι έκαμναν τείχος, οι δε εν τη Πελοποννήσω απέστελλαν εις τον αυτόν καιρόν διά φορτηγών τους οπλίτας εις την Σικελίαν, οι μεν Λακεδαιμόνιοι εκλέξαντες εξακοσίους οπλίτας τους καλλιτέρους μεταξύ των Ειλώτων και των νεωστί απελευθέρων και στρατηγόν τον Σπαρτιάτην Έκκριτον, οι δε Βοιωτοί τριακοσίους στρατιώτας, τους οποίους ωδήγουν οι Θηβαίοι Ξένων και Νίκων, και ο Θεσπιεύς Ηγήσανδρος.
Λέξη Της Ημέρας