United States or Puerto Rico ? Vote for the TOP Country of the Week !


Την προς τους συμπολίτας του αγάπην εθεώρει λοιπόν ο Περικλής ως την μεγίστην των αρετών, και διά των τελευταίων του λόγων, ως διά διαθήκης, αυτήν εσύστησεν εις τους συγχρόνους και μεταγενεστέρους αυτού.

Αλλά και αν προσωπικώς μισή τινας, θα θεωρήση πολύ αναγκαιότερον το κοινόν συμφέρον και πολύ περισσότερον θα φροντίση διά την αλήθειαν παρά διά την έχθραν του, και αν πρόκειται περί φίλου δεν θα παραβλέψη τα σφάλματά του• διότι, ως είπα, της ιστορίας αυτό είνε το καθήκον και μόνον εις την αλήθειαν πρέπει ναφοσιωθή ο θέλων να γράψη ιστορίαν, δι' όλα δε τα άλλα να μη φροντίζη• και εν γένει ως κανόνα πρέπει να έχη ότι γράφει όχι διά τους συγχρόνους του, αλλά διά τους μεταγενεστέρους και εις τούτους ναποβλέπη.

Είνε δε δίκαιον να γράψω τώρα και περί του Δημώνακτος το μεν διά να μεταδώσω όσον δύναμαι εις τους μεταγενεστέρους την μνήμην του, το δε διά να έχουν οι αγαθοί την φύσιν νέοι και προς την φιλοσοφίαν ρέποντες παράδειγμα τελείας αρετής και εκ της εποχής μας και να μιμούνται εκείνον όστις, ως εγνώρισα, υπήρξεν άριστος φιλόσοφος, και να μη αποβλέπουν αποκλειστικώς και μόνον εις τα αρχαία υποδείγματα.

Δηλαδή συ διά την πόλιν των Μαγνητών ή οστισδήποτε είναι εκείνος, εις του οποίου το όνομα θα καθιερώση αυτήν ο θεός, θα λάβης μεγάλην δόξαν, διότι την ετακτοποίησες καλώς, ή τουλάχιστον δεν θα ξεφύγης ποτέ από το να νομίζεσαι ο ανδροπρεπέστερος από όλους τους μεταγενεστέρους.

Ως προς την γλώσσαν, ο μεταφραστής ηθέλησεν ακολουθών την δημοτικήν παράδοσιν του στίχου, που ελάμπρυναν οι ποηταί, να την συμπλησιάση όσον το δυαντόν προς την αστικήν γλωσσικήν συνήθειαν, διότι θέλει ν’ απευθύνεται προς τους συγχρόνους του, όχι δε προς τους αποθαμένους, μη έχων την υπερβολικήν αξίωσιν ν’ απευθύνεται προς τους μεταγενεστέρους.

Εντρέπομαι και διά τους δύο, διά σε και διά τον εαυτόν μου• διά σε, απαιτούντα να παραδοθή εις τους μεταγενεστέρους διά της γραφής η μνήμη ανθρώπου τρισκαταράτου και διά τον εαυτόν μου καταγινόμενον εις τοιούτον έργον και ασχολούμενον διά τας πράξεις ανθρώπου ο οποίος δεν είνε άξιος να αναγινώσκουν περί αυτού οι μορφωμένοι άνθρωποι, αλλά μάλλον να τον βλέπουν εις μέγιστον θέατρον σπαρασσόμενον υπό πιθήκων ή αλωπέκων.

Εάν οι συγγραφείς των αποκρύφων εσκόπευον να επιβάλουν εις τους μεταγενεστέρους τας παραδόσεις των ως αληθή ιστορίαν ή ως μυθολογίαν, είνε τουλάχιστον βέβαιον, ότι ως επί το πλείστον ήθελον να περιβάλουν το μέτωπον του Χριστού με φωτοστέφανον τιμής. Πόσον εν τούτοις αι ιστορίαι των τον σμικρύνουν και τον ατιμάζουν και τον παρανοούν!