United States or Mongolia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Daarrond wemelde al wat door Sörge's licht beschenen en door zijn wezen bezield werd, en er bestond niets, van wat zij zag en voelde, dat niet alzoo was beschenen en bezield. Er leefden geen machten buiten hem. Was er eene macht, die de sterren aanstak in den fluweelen nacht, als ze samen op een balkon nevenseen droomden en over de Milaansche landouwen de koperen maan zagen ondergaan?
Mag ik zelfs u niet zeggen dat ik haar liefheb?.... Ha! gij hebt weer slecht gehoord: niet voor mij zoude ik willen dat ze mij herkent; maar dat zij mij, voor haar zelve, niet herkent, bewijst hoe diep en volkomen Sörge's satanische kunst haar heeft bewerkt.
In Francine echter was het besef van wat blijft, van wat opsteekt in het verleden, gelijk kruisen op een doodenakker, haast ganschelijk verloren, en hierdoor kon zij, net als de genietende toeristen en in eene bewondering-van-éen-stuk, van op den Abendberg, vóor den Eiger, den Mönch en de Jungfrau staan. Het was hare en Sörge's geliefkoosde wandeling.
Die toestand verergerde door het toedoen van Ernest. Ernest, die geheel onder den invloed van Sörge, lang vóor Sörge's huwelijk, geraakt was, kwam nu onder den invloed van zijne zuster.
Maar ik zal mijne belofte niet houden, hoort ge? niet houden, zoo gauw ik weet dat hij ook Francine ellendig maakt. Open toch eindelijk uwe oogen! Willen wij zwijgen? Het is best. Er zijn sommige roekeloosheden, die ik niet met kalmte kan aanhooren. Alleen nog dit, eer ik u aan uwe kalmte overlaat: waar is het briefje dat Vere ontving? Sörge.... Reeds in Sörge's handen. Ik dacht het waarachtig!
De lucht was warm-vochtig, eene klein-druppelende klampigheid met eene onzichtbare zon daar te midden. Francine liet haar hoofd neerzakken op Rupert's schouder. Haar onregelmatig adempje dampte in de nevelen en zij voelde op haar voorhoofd de rustige nadering van Sörge's mond.
O, mijn Rupert, kwam dan Francine huiverend aanvleien tegen Sörge's borst, voelt gij die ruimte! .... Ze maakt mij bang, en ik wil altijd maar voort zoo bang zijn .... Ze maakt u klein. We zijn heel klein twee stippelingskens in deze kracht van vormen, in dezen vloed van gonzende luchten en verven, ongezien .... Ik zou willen hier blijven, altijd .... altijd ....
Ik wil u volstrekt inlichten, Pacôme, hoewel ik mij daarom in uwe oogen niet begrijpelijker maken zal .... Houd, als 't u blieft, uwe handen stil, die gelijk spinnekobben over uw knieën scharrelen! Sörge's stem, hare vreeslijke kalmte bewarend, zonk lager, ging langzamer klinken ook. Ziehier het geval met Pezza.
Alleen Simon Peter keek hem niet aan en tuurde droomend naar een hoekje van de zoldering. Zoo is, fluisterde vóor zich heen de traag-peinzende pastoor Doening, zoo is de gramschap van God. Mijnheer du Bessy hing hijgend aan Sörge's lippen. Wat, vroeg hij, hebt gij dan gedaan? Ik? zei Rupert glimlachend, wat zoude ik doen? Ik kon niets. Ik was onmachtig.
Ze sloot hare oogen, trok zich geheel terug in de mooie fluweelen van een violetten nacht, ging er droomend de purperen beelden na, die onder de vleiing van Sörge's licht-roerende lippen opwiegden gelijk een sombere gloed. Wanneer de natte wolk verstreken was, raakte hij, met zijn eenen vinger, de tipjes van hare wimpers. Ze ontwaakte. Ze blikte rond.
Woord Van De Dag