United States or Nicaragua ? Vote for the TOP Country of the Week !


"Nog eene wolk!" zeide Ferguson. "En eene groote," antwoordde Kennedy. "Zoo als ik er nooit eene heb gezien," zeide Joe, "met een zelfkant." "Ik heradem," zeide de doctor, zijn verrekijker nederleggende, "dat is geene regenwolk." "Niet!" zeide Joe. "Neen, het is eene wolk sprinkhanen." "Zijn dat sprinkhanen!"

Overal had het donkere zinnobergroen overheerscht; overal hadden de klapperboomen met hun wuivende kruinen, de pisangs met hun gladde stille bladeren dezelfde karakteristiek bij de nederzettingen der menschen aan het landschap gegeven; overal had dezelfde bergvorm, die van de lange oprijzende lijnen der vulkanen, gedomineerd; nooit hadden de wisselende grootsche vormen van een rotsgebergte mijn oog bekoord, overal was hetzelfde vlakke strand, soms van wit soms van donker zand, langs de kusten te zien geweest, en over dat alles had steeds, wanneer niet een regenwolk het licht onderschepte, een zon geschenen, die hoog uit de lucht haar stralen pardoes naar de aarde zond.

Hij werd licht als een vogel, zoodra hij den drank gedronken had, waar alle wijsheid en alle dichterkracht in ligt, en hij vloog terug naar Walhalla, als een regenwolk op den wind. Daar gaf hij den drank weer van zich weg en verheugde de goden, zooals de lenteregen de aarde verfrischt, zooals dichterschap blijheid brengt in het leven.

Alleen aan het einde der Calle.... schitterde een breede streep licht boven de uiterste huizen, onder den kruivenden rand der regenwolk, glanzend en fosforesceerend, blinkend als gesmolten metaal, als een stroom van vloeibaar zilver, de geheele Puerta del Sol, met haar huizen en straten, vooruitbonzend als één log en donker gevaarte. Toen beheerschte het geluid van water alles.

Hoog boven zijn geploeter hing de regenwolk, jagend aan haar uitkruivende randen, uit elkaâr gewaaid, tot pluis geslagen aan haar wilde zoomen, uitslierend gelijk lang wapperend harpijen-haar; maar in het midden was zij een groot velum van rouw, dat doorhangend, land en water bespande met haar droef grijs; een benauwde ophooping was het van lichtwerende duisternis, die het gras blauwde en het water donkerde, een luchtgedrocht met den buik zwanger van somberheid en kwade vernieling.

Snuivend zwom Beiaard in het waterrumoer over, en hief zich met veel moeite, druipend lijk een regenwolk, op de dijk. Ginder lag het vliegtuig, rondom met menschen bezet, men kost over de koppen loopen, en een macht van waterkletsen verspreidend, kwamen zij er vóór. Het volk stoof verbaasd uiteen, en daar stond het vliegtuig wit en licht, als om met een hand maar op te heffen.