United States or San Marino ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Welnu," antwoordde Joe, "des te erger voor deze inlanders, wij berooven hen van het genoegen met ons te spreken." "Ik moet echter dalen," antwoordde doctor Ferguson, "al was het maar voor een kwartier. Zonder dat kan ik de resultaten van ons onderzoek niet staven." "Het is dus noodzakelijk, Samuel?" "Ja, wij zullen dalen, al moesten wij geweerschoten lossen."
Bij het eerste morgenlicht dreef een luchtstroom hem zachtjes naar het west-noord-westen. Ferguson ging gedurende eenige oogenblikken den in zwijm liggenden priester beschouwen. "Mochten wij dien metgezel toch behouden, dien de hemel ons heeft gezonden!" zeide de jager. "Hebt gij eenige hoop?" "Ja, Dick, met eene goede oppassing in eene zoo zuivere lucht."
Een verwarmingstoestel om mijne temperatuur te doen veranderen, een gaspijp om die te verwarmen, is noch ongemakkelijk noch zwaar. Ik geloof dus alle voorwaarden voor een goeden uitslag te hebben vervuld." Dus eindigde doctor Ferguson zijne rede, en hij werd van harte toegejuicht. Men kon hem geene tegenwerping meer maken, alles was voorzien en opgelost.
Ik heb in het geheim eenige voorbereidende proeven genomen en ben voldaan geweest, ik had dus niet noodig er meer te doen." "Welnu! mijn waarde Ferguson, mag men uw geheim weten?" "Zie hier, mijne heeren, mijn middel is zeer eenvoudig." De aandacht van de toehoorders bereikte haar hoogste toppunt, en de doctor nam bedaard het woord in dier voege: Voorafgaande proeven.
Sedert hunne terugkomst in Engeland werden zij dikwijls gescheiden door de verre tochten van Ferguson, maar als deze terug was ging hij altijd eenige weken bij zijn vriend den Schot doorbrengen. Dick sprak van het verledene, Samuel bereidde de toekomst, de een zag voor, de ander achter zich. Vandaar was de geest van Ferguson onrustig, die van Kennedy altijd kalm.
"Maar juist dat moet gij niet doen." "Waarom niet, als het u belieft?" "En dan de gevaren en hinderpalen van allerlei aard!" "De hinderpalen," antwoordde Ferguson ernstig, "zijn uitgevonden om overwonnen te worden en wat de gevaren betreft, wie kan zich vleien, ze te ontvluchten?
Samuel Ferguson kwam omstreeks 1850 in Engeland terug, en meer dan ooit bevangen met de zucht naar ontdekkingen, vergezelde hij tot in 1853 kapitein Mac Clure op den tocht naar Amerika van de Behringstraat tot aan Kaap Farewell.
Onderwijl verliet zijn vriend de jager hem geen oogenblik; hij vreesde zonder twijfel dat de doctor zou opstijgen zonder iets te zeggen; hij hield daarover tot Samuel Ferguson verschillende redeneeringen, die den laatste niet overtuigden, en smeekte hem op hartroerenden toon van zijn voornemen af te zien, maar te vergeefs. Dick voelde dat hij in dit opzicht niets op hem vermocht.
Ferguson sloot dien nacht geen oog, dikwijls was hij op het punt het ankertouw door te hakken en den storm te ontvluchten. Eindelijk bedaarde deze en de schommelingen van den luchtballon hadden niets verontrustends meer.
Honderd-twintig pond, schreef de doctor. "Hè! hè!" zeide Joe met een glimlach van voldoening. Waarom glimlachte hij? Hij zou dit nooit kunnen zeggen. "Op mijne beurt," zeide Ferguson, en hij schreef honderd-vijf-en-dertig pond voor zijn gewicht. "Met ons allen," zeide hij, "wegen wij niet meer dan vierhonderd pond."
Woord Van De Dag