United States or Tajikistan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Halef had Osko's waarschuwing gehoord en zich naar het venster omgewend, maar mijn geweer was iets vlugger geweest dan zijn blik. Hij had de verraderlijke tromp niet gezien. Daarom sprong hij, bij het schieten, van zijn stoel op, en riep: Wat is er, Sihdi? Gij schiet!
Tusschen Osko's geroep en het losbranden van mijn geweer, was zoo weinig tijd verloopen, als zich niet denken laat. Nauwlijks had hij geluid gegeven, of er knalden ook twee, of juister gezegd, drie schoten, want hij die buiten stond had ook geschoten, gelukkig, één tiende seconde na mij. Op de losbranding volgde onmiddellijk een jammerkreet, die van buiten kwam.
Buitendien werden nog eenige echte kogels gegoten, die wij met de punt van een mes teekenden. Toen ging ik met Osko's geweer achter het huis, waarbij niemand mij mocht vergezellen. Ik laadde het geweer met een kwikzilverkogel, hield den mond op een afstand van anderhalven voet voor een plank en haalde over. Het schot kraakte als gewoonlijk, maar de plank was volkomen ongeschonden.
Gij zijt sterk genoeg, om ze allebei te houden. Halef nam het lantaarntje, stak het bij zich, en klom op Omar's schouders, waarop hij ging zitten. Omar aldus met Halef verlengd, stapte nu op Osko's rug en hield zich aan de rotswanden in evenwicht. Osko zelf, die als een viervoeter, met voeten en handen op den grond had gestaan, richtte zich langzaam en onwankelbaar op. De piramide stond.
Maar boven door de zoldering, door het luik, dat zich achter Mubarek gesloten had? Omar klom op Osko's schouders en kon zelfs met de toppen van zijn vingers er niet bijkomen. Wij moesten vooreerst ook van dezen uitweg afzien. Het lag voor de hand, dat wij de scharnieren trachtten los te krijgen en mijn drie gezellen gingen moedig aan den arbeid.
Voort, maakt voort, vlug! Zij snelden de deur uit. Ik kon, helaas! niet volgen. In mijn hulpeloozen toestand was ik tot blijven gedwongen. De waard zat nog altijd verstijfd van schrik op zijn stoel. Zooals ik hem het geweer uit zijn hand had getrokken, zoo hield hij die nog. Hij had sedert Osko's angstkreet zich nog niet bewogen en nog geen geluid gegeven. Ef ef effen fendi! stamelde hij nu.
Toch hielden wij vol. Uren verliepen, maar het werk vorderde niet. Osko's mes brak, en ik gaf hem mijn deugdelijk Amerikaansch bowiemes. Ik kon niet meewerken. De tijd begon mij lang te vallen, daarom kroop ik op mijn knieën naar de deur, om te zien hoever men in al die uren gevorderd was. Helaas, geen halven duim!
Woord Van De Dag