United States or Papua New Guinea ? Vote for the TOP Country of the Week !


Er zyn weinig omstandigheden in de stoffelyke wereld, die den denkenden mensch geen aanleiding geven tot het maken van opmerkingen op verstandelyk gebied, en zoo heb ik myzelf dikwyls afgevraagd of niet veel dwalingen die onder ons kracht van wet hebben, veel "scheefheden" die wy voor "recht" houden, hieruit voortvloeien, dat men te lang met hetzelfde gezelschap in denzelfden reiswagen heeft gezeten?

Maar de goocheltoeren die men aan den man brengen zal omtrent m'n leven, handelwys, karakter! Reeds nu lees en verneem ik dagelyks voorvallen die my betreffen, gebeurtenissen waarin ik 'n hoofdrol speel, en die myzelf grooter verrassing baren dan ze ooit kunnen teweegbrengen by ieder ander.

Vooral is die kennis moeielyk te verkrygen ten aanzien van 't geslachtsleven in alle beteekenissen! dat zich meer dan andere handelingen verbergt voor de blikken van den opmerker. "Wat zouden die twee elkaar te zeggen hebben?" vraag ik altyd myzelf als ik 'n verliefd paar zie, en soms betrap ik my op de verdrietige vraag: "zouden ze elkaar wat te zeggen hebben?" Verdrietig, ja!

Want het doet me leed als ik 'n lid van myn geslacht, 'n wederdeel dus van myzelf, een mensch, moet verdacht houden van gebrek aan adel, van onkunde in liefde, van verwaarloozing der schoonste neen, van de eenige kracht der Natuur, van opstand tegen de aantrekkingswet.

Toen onlangs op de Prinsengracht myn hoed te-water woei Frits zegt: waaide heb ik den man die hem my terugbracht, een dubbeltje gegeven; en hy was tevreden. Ik weet wel dat ik iets meer had moeten geven als hy myzelf er uit gehaald had, maar zeker myn halve vermogen niet. 't Is immers duidelyk dat men op die wys maar tweemaal in 't water hoeft te vallen om doodarm te wezen.

Het was u door myn zorg bekend dat ik getracht heb door vermaningen en bedreigingen den ouden Regent voor ongeluk en schande te bewarenen myzelf voor de diepe grieve, daarvan zy 't dan ook alleen de onmiddelyk voorafgaande oorzaak te zyn.

Het is onaangenaam spreken met menschen die dood zijn. Maar by-gebreke aan zyn antwoord, vraag ik den lezer, of liever om niet andermaal vergeefs te vragen myzelf: Wat zyn specialiteiten? Waar behooren ze? Waar behooren ze niet? En ik in weerwil der bemoeienis van «welwillende vrienden» nog steeds niet geheel-en-al dood zal antwoorden zoo goed ik kan.

Maar zoodra ik vernam dat dit de oorzaak was van de scherpte waarmee men myn geldelyke administratie beoordeeld had, was ik in vrede met myzelf. Ik beantwoordde punt voor punt zoo goed ik kon, en eindigde myn brief ik bezit daarvan nog de minuut met de woorden: "Ik heb de op myn administratie gevallen aanmerkingen, zoo goed het my zonder archief of lokale nasporing mogelyk was, beantwoord.

Daar ik nu uit den brief dien ik gelezen had, zoo juist wist hoe gegrond al die beschuldigingen waren, deed het me groot genoegen, te zien dat ik de zaken zoo goed beoordeeld had, en was ik zeer tevreden met myzelf. Ik ben hiervoor dan ook bekend by myn pilaar ... dat ik altyd zoo juist oordeel, meen ik. Die resident en zyn vrouw waren lieve, gulle menschen.

Het was in drie of vier en dertig, geloof ik, en in September, want er was kermis te Amsterdam. Daar myn oude luî van voornemen waren een predikant van my te maken, leerde ik latyn. Later heb ik myzelf dikwyls afgevraagd, waarom men latyn moet verstaan, om in 't hollandsch te zeggen: "God is goed?"