United States or Tunisia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Zij zag andermaal die sloep in nood, de Glengarry, die de zeeëngte inschoot, om hulp te bieden.

Neem mij niet kwalijk, Sihdi! maar als ik niets had aangenomen, hadden wij nu ook niets kunnen geven. Wij hadden toch wel wat kunnen geven! Maar niet iets wat den honger van deze kleinen dadelijk stillen kan. Overigens heb ik geweigerd, totdat ik er bijna mijn leven bij inschoot. Ik zeide hem dat ik daartoe uw vergunning noodig had en niets kon aannemen, omdat gij er niet meer waart.

't Was ook immers wat Fonske verlangde; het eenige wat hij er bij inschoot was zijn laatste, vrije zomer; maar een jaar vroeger of later moest het toch zoo eindigen en nog eens zei moeder ja, terwijl Van Belleghem, tot sluiten van 't accoord, zijn hand uitstak en met een slag die in de hare klapte. Dat nieuws hoorde Fonske toen hij 's avonds van zijn werk bij boer Monteijne thuiskwam.

Zoowel de schildwacht voor de deur als de soldaat in het vertrek had goed geteld. De dienst begon met de bediening van den heiligen doop, elk oogenblik kon men gestoord, ja met levensgevaar verjaagd worden, zoodat men terecht begreep dat vóór alles zooveel doenlijk gezorgd behoorde te worden, dat de doopeling niet vergeefs binnengebracht was en het teeder leven er niet bij inschoot.

Ik zal hier niet ophalen, al wat my al inschoot; al wat ik voor of na, 't zij terstond by den inval, het zij na er een poos aan gefatsoeneerd te hebben, verwierp; en dat, het een somtijds belachlijker dan het ander, my echter in my-zelven een soort van onderhoud verschafte, waarin ik my gelukkiger gevoelde dan ik sedert mijne aanlanding in die wareld nog gedaan had.

Gelukkig was er tusschen Gedser en Kopenhagen nog een rustig uiltje te knappen. We werden nog eens met den geheelen trein over een zeearm gezet, en eerst te Roskilde kwam er zooveel beweging aan de stations, dat het slapen er bij inschoot. Het eiland Seeland is lief en blijkbaar zeer welvarend, maar niet zóó mooi, dat het alle aandacht vordert.

De houtvester Liebig verhaalt, dat een Vos op het erf van een boer in Moravië kwam om Hoenderen te stelen, met stokslagen verjaagd werd, terugkeerde, nogmaals verdreven werd, ten derden male een poging deed, maar toen er het leven bij inschoot. De Vos loopt snel, langen tijd achtereen en toont bij deze beweging groote behendigheid en slimheid.