United States or Bahrain ? Vote for the TOP Country of the Week !
Gurnemanz zoo heette de grijsaard en Parcival volgden hem weldra binnen den gastvrijen burcht, waar den jongeling een gul onthaal ten deel viel. Geruimen tijd bleef hij de gast van Heer Gurnemanz, die hem onderwees in alle kundigheden, waarmede een ridder vertrouwd moet zijn. Hij vond in Parcival een vluggen, ijverigen leerling, die weldra zijn meester dreigde voorbij te streven.
Dit oud sprookjes-motief is bij Chrestien een bewijs van Parzival's naïeveteit en onbeschaafdheid; hij heeft de waarschuwing van Gurnemanz om zijn vraaglust niet te veel bot te vieren, al te letterlik opgevat en laat alle merkwaardige dingen gebeuren zonder de vraag te stellen die men van een gast die zijn wereld kent had mogen verwachten.
Op groven toon daagde hij één van de volgelingen der hertogin tot een tweegevecht met het zwaard uit. De brug werd neergelaten en Parcival reed naar buiten, gekleed in zijne roode wapenrusting en met zijn glinsterend zwaard een geschenk van Heer Gurnemanz in de hand. Recht en fier troonde hij op zijn ongeduldig trappelend strijdros, een toonbeeld van jeugd en schoonheid.
En bij Wolfram is het dan ook juist door een afwijken van die diepere moraal dat Parzival eerst zondigt, om daarna, als hij het weer goed gemaakt heeft, te zegevieren. Uit de handen van Gurnemanz en na diens onderwijs genoten te hebben, komt Parzival aan het slot van de jonge ridderdochter Kundwiramur waar hij zijn opvoeding in de liefde-kunst ontvangen zal.
Maar behalve in de uiterlike riddervormen geeft de Gurnemanz van Wolfram, veel meer dan die van Chrestien, Parzival ook diepere morele levensregels ten beste: karaktervastheid en ootmoed, barmhartigheid voor hen die in nood zijn, achting voor de vrouw, trouw in de liefde, dat zijn de deugden die hij hem voorhoudt en aanprijst.
Duizend vragen drongen den jongeling naar de lippen bij het zien van den wonderschotel, die op een marmeren tafel te glanzen stond, maar, gedachtig aan de wijze lessen van Gurnemanz, weerhield hij zich naar de beteekenis van dit alles te vragen, weinig vermoedend, welk een onheil hij door zijn zwijgen teweegbracht.
Onderricht, dat geeft hem evenals bij Chrestien, de oude ridder Gurnemanz en op zijn tochten treft de jongeling ridders en dames wier optreden een voorbeeld is voor hem en voor Wolfram's lezers. Het gedicht is om zo te zeggen één kursus in uiterlike vormen en als in het geval van Hartmann tracht ook hier de Duitse leerling zijn Franse leermeester in pedant ceremonieel te overtreffen.
Eén ding prentte Gurnemanz den knaap vast in het geheugen: niets misstaat den ridder meer dan nieuwsgierigheid en onbescheidenheid. Daarom moet hij, wanneer hem het een of ander bevreemdt, zich er voor hoeden naar de verklaring hiervan te vragen. Wanneer hij die behoort te weten, zal hij ze wel zonder vragen te weten komen.
Toen Parcival gevoelde, dat er voor hem op het slot niets meer te leeren viel, gaf hij Gurnemanz zijn voornemen te kennen om te vertrekken en zijne onderbroken reis voort te zetten. Gaarne had de oude ridder hem bij zich gehouden, want zijne beide zonen waren in den strijd gevallen en niets zou hij liever gezien hebben dan een huwelijk tusschen Parcival en zijn eenig dochtertje Liasse.
Met deze woorden reed hij heen, maar in het paleis van koning Arthur treurde men om den dood van Heer Ither en verwenschte den vreemdeling, die hem gedood had. Parcival komt aan het slot van heer Gurnemanz. Na eenige dagen zwervens kwam Parcival bij een machtig slot; vóór de poort, onder de schaduw eener linde zat een oude man, met een sperwer op de gesloten vuist.
Woord Van De Dag