United States or Kosovo ? Vote for the TOP Country of the Week !


Υπάρχουν δε μερικοί οι οποίοι δεν επιμένουν εις την γνώμην των όχι από ακράτειαν, καθώς ο Νεοπτόλεμος εις τον Φιλοκτήτην του Σοφοκλέους. Μολονότι από ηδονήν δεν επέμεινε, ήτο όμως καλή ηδονή. Διότι το να λέγη την αλήθειαν ήτο καλόν, είχε πεισθή όμως υπό του Οδυσσέως να λέγη ψέμματα.

Δηλαδή ή από αμάθειαν ή από ακράτειαν ή και από τα δύο στερείται σωφροσύνης πας όχλος των ανθρώπων. Αυτά λοιπόν πρέπει να φρονούμεν διά τον νοσηρόν και υγιεινόν βίον, ότι δηλαδή έχουν ηδονάς και λύπας, αλλ' ότι υπερτερούν αι ηδοναί τας λύπας εις την υγείαν, αι δε λύπαι τας ηδονάς εις τας ασθενείας.

Το ίδιον και η ακράτειαΔηλαδή η ακράτεια δεν είναι μόνον άξια αποφυγής αλλά και αξιοκατάκριτος ―, και από την ομοιότητα του πάθους αποδίδομεν επιπροσθέτως την ακράτειαν εις το καθέν από αυτά, καθώς λόγου χάριν μεταχειρίζονται το κακός και λέγουν και κακόν ιατρόν και κακόν ηθοποιόν, ενώ γενικώς δεν θα τον έλεγαν κακόν.

Δηλαδή δεσμεύεται η διάνοια, όταν δεν θέλη μεν να επιμείνη διότι δεν ευχαριστείται εις το συμπέρασμα, δεν ημπορή όμως και να προχωρήση διότι δεν ημπορεί να λύση το πρόβλημα. Συμβαίνει δε με κάποιον λόγον η αφροσύνη να γίνεται αρετή όταν συνοδεύεται με ακράτειαν.

Ομοίως δε συμβαίνει και ως προς την εγκράτειαν με την ακράτειαν.

Και είτε πρόκειται κανείς παίζων είτε σπουδάζων να εννοήση, πρέπει να εννοήση ότι, όταν η φύσις των αρρένων τρέχη να συναντήση την φύσιν του θήλεως προς τεκνοποιίαν, η σχετική προς αυτά ηδονή, φαίνεται ότι αποδίδεται κατά φύσιν, ενώ η συνάντησις των αρρένων προς άρρενα, και των θηλέων προς τα θήλεα είναι παρά φύσιν, είναι βαρύ πραξικόπημα προερχόμενον από ακράτειαν της ηδονής.

Επειδή όμως η μία από αυτάς απαντά και ολίγας φοράς και σπανίως, διά τούτο, καθώς η σωφροσύνη φαίνεται μόνη αντίθετος εις την ακολασίαν, ομοίως και η εγκράτεια εις την ακράτειαν. &Σύγκρισις του εγκρατούς προς τον σώφρονα.& ― Επειδή δε πολλά ονόματα δίδονται από ομοιότητα, διά τούτο και η εγκράτεια του σώφρονος εδόθη κατά παρομοίωσιν.

Διότι μερικοί, καθώς οι προηγουμένως γαργαλισθέντες, δεν γαργαλίζονται, ομοίως και αυτοί προνοήσαντες και προβλέψαντες και προδιεγερθέντες με το σώμα και με την συλλογήν των δεν νικώνται πλέον από το πάθος, ούτε αν είναι ηδονικόν ούτε αν είναι λυπηρόν. Προ πάντων δε οι ταχείς και μελαγχολικοί έχουν την προπετή ακράτειαν.

Εγώ, αξιομακάριστε φίλε, φοβούμαι τους μοχθηρούς, δηλαδή δεν θέλω να ειπώ ότι εντρέπομαι μήπως μας περιφρονήσουν. Διότι σεις δεν γνωρίζετε την αιτίαν της αλλοδοξίας των, αλλά νομίζετε ότι μόνον από ακράτειαν διά τας ηδονάς και τας επιθυμίας ρέπουν αι ψυχαί των εις τον ασεβή βίον. Και τι άλλο λοιπόν ακόμη αίτιον υπάρχει, καλέ Ξένε;