United States or Zambia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Θα αναφέρω ενταύθα παράδοξόν τι το οποίον εβοήθει τους Πέρσας και έβλαπτε τους Σκύθας ότε επέπιπτον κατά του στρατοπέδου του Δαρείου· τούτο ήτο η φωνή των όνων και η θέα των ημιόνων, διότι εις την Σκυθίαν δεν γεννώνται μήτε ημίονοι μήτε όνοι, ως εφανέρωσα προηγουμένως, ουδέ ευρίσκεται παντελώς εις την χώραν όλην ή όνος ή ημίονος ένεκα του ψύχους.

Μετά τον θάνατον του Κωσταντάρα συνεκρότησεν ο Γραμματικός ίδιον σώμα δι' ου έβλαπτε συνεχώς τους εν Παρνασσίδι και Δωρίδι Οθωμανούς.

Η Δεκέλεια πρώτον μεν υπό όλου του στρατού τειχισθείσα κατά το θέρος εκείνο, ύστερον δε κατεχομένη υπό των φρουρών, τας οποίας έστελλαν αι ομόσπονδοι πόλεις και αι οποίαι διεδέχοντο η μία την άλλην, πολύ έβλαπτε τους Αθηναίους, και η απώλεια την οποίαν ένεκα της περιτειχίσεως αυτής υπέστησαν, τόσον εις χρήματα, όσον και εις ανθρώπους, εδείνωσε τα πράγματα.

Οι δε Λακεδαιμόνιοι αισθανθέντες τούτο δεν τους ημπόδισαν ειμή επ' ολίγον και το πλείστον του χρόνου ησύχαζον, όντες μεν ως και πρότερον οκνοί εις το να επιχειρούν πολέμους, εκτός εάν ηναγκάζοντο εις τούτο, εμποδιζόμενοι δ' ενίοτε και υπό των ιδικών των πολέμων· τέλος όμως η δύναμις των Αθηναίων, ανυψωθείσα περιφανώς, έβλαπτε πλέον και τους συμμάχους αυτών.

Διότι δεν θα έβλαπτε τόσον η διαβολή, εάν δεν εγίνετο κατά τρόπον κινούντα την εμπιστοσύνην ούτε θα ενίκα την ισχυροτέραν όλων αλήθειαν, εάν δεν είχε πολύ θέλγητρον και πιθανότητα και δεν μετεχειρίζετο μυρία άλλα μέσα, διά να εξαπατά τους δεχομένους την συκοφαντίαν.

Ο Καραϊσκάκης ιδών ότι ακροβολιζόμενος κατ' αυτόν τον τρόπον με τους Τούρκους δεν τους έβλαπτε τίποτε και επιθυμών να τους αποσπάση τρόπον τινά από τας οικίας και να τους απομακρύνη προς την πεδιάδα, έκαμε σημείον εις τους Έλληνας να προσποιηθώσι φυγήν· αλλ' αυτοί εκλαβόντες ως αληθή την φυγήν, αντί να οπισθοδρομήσωσι κατ' ολίγον και με τάξιν, έφευγον βιαίως προς το στρατόπεδον· ωφελούμενοι από την αταξίαν ταύτην οι ιππείς των εχθρών, τρέχουσι κατά του Ελληνικού ιππικού, καταφθάνουσι και περικυκλόνουσι τον Γιαννάκην Σουλτάνην, ο οποίος επιστρέψας από την ενέδραν εις το στρατόπεδον και μη θέλων να μένη αργός, ενώ εγίνετο μάχη, είχε λάβει ένα από τους τυχόντας ίππους του Καραϊσκάκη μη όντα ούτε ικανόν, ούτε συνειθισμένον εις πόλεμον, με τον οποίον είχεν υπάγει εις το πεδίον της μάχης και ενωθή με το ιππικόν.

Και πρώτον μεν μετέβη προς τον Τισσαφέρνην και έβλαπτε πλησίον αυτόν όσον ηδύνατο περισσότερον τους Πελοποννησίους· αποκαλύπτων δε εις αυτόν τα πάντα τον έπεισε να ελαττώση τον μισθόν των, εις τρόπον ώστε αντί μιας αττικής δραχμής τους έδιδε μόνον τρεις οβολούς, και τούτο όχι τακτικώς.

Δεν ευρέθη δε πράγματι και κανέν φάρμακον, το οποίον προσφερόμενον να ηδύνατο να ωφελήση· διότι εκείνο το οποίον ωφέλει τον ένα έβλαπτε τον άλλον. Ουδεμία κράσις, ισχυρά ή ασθενής, ηδυνήθη να προφυλαχθή από το κακόν τούτο, αλλά γενικός ήτον ο όλεθρος και αυτών ακόμη, πού με κάθε επιμέλειαν εθεραπεύοντο.