Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Atualizado: 28 de junho de 2025
O alvor da nascente aurora, Que no horisonte assomava, Das estrellas desmaiava A viva luz, e inda agora, Tenho em minh'alma, querida, A expressão com que me olhaste Apontando para ella!
Do teu porte A fina curva, a indefinida linha, Com bondades d'herbivora mansinha, Eram prenuncios de fraqueza e morte! Á procura da libra e do «schilling», Eu andava abstracto e sem que visse Que o teu alvor romantico de «miss» Te obrigava a morrer antes de mim!
São aguas claras sempre cantando, Verdes collinas, alvôr d'areia, Brancas ermidas, fontes chorando Na tremulina da lua-cheia...
Nem quiz sahir n'aquelle dia; foi para a varanda que deitava sobre o quintal, ver descer serenamente a tarde no ceu côr de rosa, deixando um sorriso de saudade ás franças das arvores, que matisavam, como grandes nodoas, o alvor das casarias da cidade; e á noute quando a meia luz do abat-jour lhe deixou ver o Alberto a seu lado, repoltreado n'uma cadeira de verga, pensou no seu tempo feliz de mulher solteira e lembrou-se de Bertha, áquellas horas ouvindo o sussurro eterno do mar, ao lado do seu Roberto.
O barão e eu, depois de contemplar, rindo, estes requintes, embrulhámo-nos simplesmente n'um cobertor: e d'ahi a pouco envolvia-nos aquelle somno profundo, absoluto, sem sonhos, sem movimentos, que é a recompensa e a consolação de quem moureja por estas terras negras. Com o primeiro alvor da madrugada estavamos a pé, preparando para a acção.
Palavra Do Dia
Outros Procurando