zacht-weenend

Bijgewerkt: 5 juli 2025

Hij verzocht dat ze zoo weinig mogelijk zou spreken, en ze luisterde reeds naar hem niet meer: ze herinnerde zich wat er al voorgevallen was, en ze sloot opnieuw hare oogen, zacht-weenend. De dokter sprak niet, bleef zitten, wachtte. Toen hij hoorde dat ze zuchtte: Och God! Och God! nam hij zacht hare hand in de zijne en zijne stem verkreeg eene ongemeene zoetheid.

Herman Teirlinck - Het ivoren aapje : Een roman van Brusselsch leven