ver-nie-tigd

Bijgewerkt: 9 mei 2025

Hij kruiste langzaam de armen over de borst, en steunde met diep gebogen hoofd naar den grond starend: Vernietigd!... Ver-nie-tigd! herhaalde hij met een traan in zijn stem. Daarna, alsof het een "ter zijde" op het tooneel was, zei hij zacht in zich zelven: Komaan, moed! moed!... en luider: Ja, aan u durf ik 't vertellen, omdat u een mensch is! Wilt u niet gaan zitten? U ziet er zoo vermoeid uit.

Justus van Maurik - Op reis en thuis