rullige

Bijgewerkt: 22 juli 2025

Onder zijn voeten stoof het padzand op, een rullige aarde, rossig geworden door het stoven van de zon. En de groote voorname stilte die heerschte, zette zijn geest aan 't werken. Hij moest terugdenken aan het drukke leven in de hoofdstad waar hij woonde, onbewust en half soezend drongen de herinneringen van dat groote woelen zich aan hem op.

Jacobus van Looy - Proza

Een wond, hoog bij de bil, was het grootst. Al het vleesch er om heen, verweekt en vervreten, kromp naar 'n etterend hol, vinger-wijd, vlak naast 't beenige jukken der ruggegraat, en er boven, in 't midden van den rug, plakte 't smerig be-etterde hemd, was 'n andre rottende plek. Op het matras, vaal betrijpt, met bosjes rullige houtwol die de naden doorbarstten, droogden bloedklodders en klonten.

Herman Heijermans - Diamantstad