polka-mazurka

Bijgewerkt: 16 juli 2025

En Betsy sprak hij weer aan en vroeg haar een polka-mazurka, want met zulke zware meisjes danste hij liefst een rustige polka-mazurka, en 't viel hem van avond al bizonder op, zoo zwaar als ze geworden was, Betsy; voor haar staande dacht hij oneerbiediglijk aan een van de weldoorvoede konijnen van zijn oom in Hilversum, dat eene, dat donzige witte, en zich in-eens herinnerend zijn vage emotie van zooeven toen hij bij haar gestaan had in 't gedrang, kon hij zich die niet begrijpen en lachte hij zich uit in zijn ziel.

Herman Johan Robbers - De roman van Bernard Bandt