gebragd

Bijgewerkt: 19 juni 2025

Nu staat hij onder zijn vaalbruine dak, den steel er van tusschen den arm geklemd; in de beide knoesterige handen houdt hij het lange beduimelde papier, en terwijl de eerste regenvlaag de punten van zijn dak tot gootjes maakt, waarvan een knaapje met wijden mond een stroompje opvangt; terwijl hij telkens den blik in 't ronde werpt om te zien of zich geen nieuwe hoorders komen voegen bij de weinige vrouwen die hem 't zij met bevreemding of ook met diepe verrukking beschouwen smakt hij op zalvenden toon het begrafenislied, dat hij dichtte, waarschijnlijk bij den dood van zijn zalige vrouw, op haar, die hij "bekeerd had fijn om eeuwig leevent te zijn Gestaan had te midden van een verdoemt geslagt Door hem en Christie bloed tot de verreizenis gebragd."

Jacobus Jan Cremer - De lelie van 's-Gravenhage