bleue

Bijgewerkt: 27 mei 2025

Denis scheen te komen, en zong op de wijs van het oud volkslied: Au clair de la lune, het volgende gerijmsel, dat met een soort hanengekraai eindigde: Mon nez est en larmes, Mon ami Bugeaud, Prêt' moi tes gendarmes Pour leur dire un mot. En capote bleue, La poule au shako, Voici la banlieue! Co-cocorico! Zij drukten elkander de hand. "'t Is Gavroche," zei Enjolras.

Victor Hugo - De Ellendigen (Deel 4 van 5)

Daar ligt waarschijnlijk meteen de verklaring, waarom de blauwe kleur, geveinsd gebruikt, ook de ontrouw ging beduiden, en met een overspringing niet alleen de trouwelooze maar ook den bedrogene toekwam. De blauwe huik beduidt in het Nederlandsch de echtbreekster, en de "cote bleue" is het gewaad van den bedrogene: "Que cils qui m'a de cote bleue armé Et fait monstrer au doy, soit occis."

Johan Huizinga - Herfsttij der Middeleeuwen : Studie over levens- en gedachtervormen der veertiende en vijftiende eeuw in Frankrijk en de Nederlanden