United States or Israel ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ledwie Mieszkowi był czas zmróżyć oczy, Zbladnąć, paść na twarz, a już niedźwiedź kroczy, Trafia na czoło, maca, jak trup leży... Wnosi, że to nieboszczyk i że już nie świeży, Więc, mruknąwszy ze wzgardą, odwraca się w knieje. Bo niedźwiedź Litwin mięs nieświeżych nie je Dopieroż Mieszek odżył. „Było z tobą krucho! Wola kum—szczęście, Mieszku, że cię nie zadrapał!
O tej swojej przyjaźni raz w cieniu dąbrowy Kiedy gadali, łącząc swoje czułe mowy Do kukań zozul i krakań gawronich, Alić ryknęło raptem coś koło nich. Leszek na dąb; nuż po pniu skakać jak dzięciolek. Mieszek tej sztuki nie umie, Tylko wyciąga z dołu ręce i „Kumie!” Kum już wylazł na wierzchołek.
Tam żył Mieszek, kum Leszka i kum Mieszka, Leszek, Z tych, co to: gdzie ty, tam ja, co moje, to twoje. Mówiono o nich, że gdy znaleźli orzeszek, Ziarnko dzielili na dwoje; Słowem tacy przyjaciele, Jakich i wtenczas liczono nie wiele, Rzekłbyś dwójduch w jednem ciele.