United States or Montenegro ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wil hij eeuwig heerschen over mijn man? Nee dat lees ik niet; die schrale hanepooten doen me aan de magere jaren denken. Nee ik wil, ik wil het niet lezen." "Als ik het je verzoek Eva?" Eva, na zichtbaren strijd, zegt eensklaps met verheffing van stem terwijl ze stampt met den voet: "Nee nee zeg ik je: dat mensch is de duivel, die zich tusschen ons stelt.
Van uur tot uur, van dag tot dag werd dat beeld ouder. Het kon de afzichtelijkheid van zonden ontloopen, maar de afzichtelijkheid van ouderdom niet. De wangen zouden hol en slap worden. Gele hanepooten zouden kruipen om de fletse oogen. Het haar zoû zijn glans verliezen, de mond invallen, openhangen, idioot of grof worden, zooals de monden van oude menschen.
De tuin van den archivaris Lindhorst benevens eenige spotvogels. De gouden vaas. Engelsch schuinschrift. Smadelijke hanepooten. Koning der geesten.
Onze veurolders hebt de grond in de heugte warkt, dat de rugge der van kraakte en nou smiet de kinds-kinds-kinds-kinder ze weer in de grafte, en op de plaatse waor de toren van Babel hef estaon, zit de filesofen nou in de grond te wrueten, of ze ook een steen kunt vinden waorop de Babelbouwers hanepooten hebt ekrabbelt. Ze kunt dat lezen zekt ze en wij mut het geleuven al zint 't ook leugenaors.
"Hoe!" zeide ik: "ik verklaar u, dat ik geen zes dagen geleden uit Munster geschreven heb: dan is de brief verloren geraakt." "Licht mogelijk," zeide zij: "men gebruikt tegenwoordig, hoor ik, enkel slakken en schildpadden tot postboden: nu, in allen gevalle zijt gijzelf ons nog welkomer dan een brief en spaart het mij de moeite, uw hanepooten te ontcijferen."
„Hoe die hanepooten in mijn mooi Engelsch schuinschrift gekomen zijn, mogen God en archivaris Lindhorst weten,” sprak hij, „maar dat zij niet van mijn hand zijn, daar geef ik mijn leven op.” Met ieder woord, dat nu welgeslaagd op het perkament kwam, wies zijn moed en daarbij zijn vaardigheid.
De eerste bladzijden zijn maar met hanepooten gevuld, van de overige zijn er daar de inktkoker over is gevallen, sommige zijn er uit gescheurd; ook zijn er, die ik getracht heb uit te wisschen, maar die telkens weer opkomen, als een oude vlek op een kleed; andere weder zijn te zeer in overstelpend geluk en verheffing geschreven, om niet bespot te worden in de dagelijksche wereld, want het staat zoo dom, gevoel te hebben, en het is alleronfatsoenlijkst het te toonen.
»Nu we van den Secretaris spreken, zal jij zorgen dat hij ze teekent als de stukken klaar zijn?" »Ik zal 't probeeren...." »Wanneer kan de Burgemeester hier wezen?" »Om elf ure is het zitting." »Mooi! daar reken ik op. Vóór elven kán alles klaar zijn, als zij nu maar willen, en dan zie ik den ouwe te snappen om de hanepooten te krassen, die zijn naam verbeelden.
De zwakke vingers waren nooit ledig, en een van haar liefste bezigheden was, kleine presentjes te maken voor de schoolkinderen, die dagelijks voorbij gingen; om b.v. een paar wantjes uit het raam te laten vallen voor een paar verkleumde handjes, een naaldenboekje voor een kleine poppen-moeder, aardige inktlappen voor jeugdige schrijvers, die zich met moeite een weg baanden door dichte bosschen van hanepooten, of kleine plakboekjes voor kunstlievende oogen, en alle mogelijke, andere, aardige verzinsels, zoodat het jonge volkje, dat eigenlijk met tegenzin de ladder der geleerdheid beklom, zijn weg als het ware met bloemen bestrooid vond, en de lieve geefster ging beschouwen, als een soort van goede fee, die van haar troon allerlei gaven voor hun voeten strooide, gaven, die op wonderbare wijze juist beantwoordden aan hun smaak en hun behoeften.
GEROEP VAN ALLE KANTEN. Meester, versnijd mijne pen eens! Monsieur, ma plume is te slap! De mijne is te stijf! La mienne est trop maigre! De mijne is te vet! VICTOR, een der leerlingen, aan Karel, die nevens hem zit. Ik heb gedaan, eh na! KAREL, met zachte stem. Ja, ge zult gij wel op uw' kneukelen krijgen. G'hebt weer altemaal hanepooten gemaakt, gelijk gisteren.
Woord Van De Dag