United States or Slovenia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Alzoo klaagde Shawondasee Aan de lucht zijn bittre smarte, En de vlugge wind van 't Zuiden, Warm van Shawondasees zuchten, Zweefde door de verre weide, Tot de lucht van vlokken vol scheen, En de wei van distelpluimen; Tot de goudgelokte jonkvrouw Hem voor immer was ontvloden. Nimmer meer zag Shawondasee 't Zonnig Englenkopjen weder. O, bedrogen Shawondasee!
"Foei, Neeltje!" antwoordde de goudgelokte jongen: "ik vind het van ú niet aardig; waarom moet gij ze dan hebben? Ik heb vrij wat meer moeite gehad! Hoe hoog heb ik dan niet moeten klimmen om bij dien gouden regen te komen?" "En hoe dikwijls heb ik dan niet moeten opspringen om dien tros seringen beet te krijgen?" zeide Neeltje.
Daaglijks zag hij op haar neder, Daaglijks zag hij neêr en zuchtte; Daaglijks gloeide 't hart hem feller Van verliefdheid en verlangen, Voor de goudgelokte jonkvrouw. Maar hij was te log en langzaam Om haar vroolijk 't hof te maken, Al te traag en al te vadzig Om haar vriendlijk toe te spreken. Zoo dan bleef hij staren, staren, Zitten, zuchten en verlangen Naar de jonkvrouw in de weide.
Een oud Germaansch kamp wellicht, waar wagons en paarden in de rondte geschaard, en ruwe tenten opgeslagen, waar nationale krijgsdansen uitgevoerd werden, en de drinkhorens met gerstebier rondgingen, en de goudgelokte Germaansche vrouwen de eenige zachtheid waren onder die ruwe kracht; het was misschien de tijdelijke verblijfplaats van een dier oude stammen, die wij bijna alleen kennen uit de overblijfselen, die hunne dood- en grafplechtigheden voor ons bewaard hebben; of van welke kleine bende hier ook geleefd mocht hebben uit die groote karavaan der menschheid, die de aarde doortrok en slechts wat beenderen en asch, wat steenen of ijzeren wiggen en spiespunten, wat broze urnen met haar eigen verbrand overschot achterliet.
Woord Van De Dag