United States or Belarus ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Naar den Taï-ping!" hadden Fry-Craig geantwoord, na elkander met een blik geraadpleegd te hebben. De aankomst van Kin-Fo, Fry-Craig en Soun, in hun zonderlingen dos, gekleed zooals zij waren toen de visschers hen uit het water haalden, had eene zekere opschudding in het kleine havenstadje Fou-Ning teweeggebracht. Het was onmogelijk aan de openbare nieuwsgierigheid te ontsnappen.
Zij besloten zich daarvan voor alles te overtuigen bij de scheepsagenten te Tong-Tchéou. Het toeval, dat Kin-Fo anders alles behalve gunstig was, diende hem thans. Aan den mond van de Peï-ho lag een schip in lading voor Fou-Ning.
Maar de haven van Fou-Ning bevond zich niet in het noorden maar in het oosten. Door over zee te gaan zou men tijd winnen en veiliger zijn. Kin-Fo en zijne metgezellen zouden er binnen vier of vijf dagen komen; en men besloot daarom dien weg te volgen. Maar zou er een vaartuig te vinden zijn, dat naar Fou-Ning vertrekken moest?
Zulk een man zou minder bezwaren maken en een dolksteek meer of minder zou zijn geweten niet verontrusten! Kin-Fo en de beide zaakgelastigden verkregen de meest nauwkeurige inlichtingen omtrent den Taï-ping en vernamen dat hij het laatst gezien was in de omstreken van Fou-Ning, een kleine haven aan de golf van Léao-Ting. Zij besloten zich zonder verwijl daarheen te begeven.
Het land was in de omstreken van Fou-Ning heuvelachtig. Wolken van gele stof rolden in dichte kringen over de wegen, die langs de bebouwde landen liepen. Ook daar was de vruchtbare grond van het Hemelsche Rijk niet te miskennen. De kameelen liepen met afgemeten passen, niet snel maar geregeld.
Vervoermiddelen, als rijtuigen of wagentjes, ontbraken geheel in het kleine plaatsje van Fou-Ning. Paarden en muildieren waren evenmin, te krijgen. Maar er waren een zeker aantal kameelen die in den handel der Mongolen dienst doen. Deze ondernemende kooplieden gaan met karavanen den weg op van Peking naar Kiatcha, hunne groote troepen langstaartige schapen voor zich uit drijvende.
»Ik onderstel," sprak de gids, »dat gij voornemens zijt een bezoek te brengen aan den Grooten Muur, evenals alle reizigers doen die Fou-Ning komen bezoeken. Ik ken het land en bied mij aan u tot gids te strekken." »Vriendlief," zei Kin-Fo, zich in het gesprek mengende, »voor ik een besluit neem, wensch ik te weten of de provincie veilig is." »Zeer veilig," antwoordde de gids.
De ongelukkige knecht had, evenals zijn meester, den weg van Fou-Ning naar Shang-Haï moeten maken, en hoe hij het er afgebracht had, kon men wel aan zijn gezicht zien! Na zich aan de armen van Wang als 't ware ontworsteld te hebben, drukte Kin-Fo al zijne vrienden de hand. »'t Is niet te loochenen, zóó is het beter!" sprak hij. »Ik ben tot nu toe een gek geweest!..."
Dit gedeelte der lading was nu van het Amerikaansche naar het Chineesche schip overgebracht en op den ochtend van dezen dag, 27 Juni, zou het laatstgemelde vaartuig naar de haven van Fou-Ning onder zeil gaan. Kin-Fo en zijne metgezellen zouden eveneens op dit schip den overtocht doen.
De visschers waren lieden van Fou-Ning. Op nog geen twee mijl afstands bevond zich de haven die Kin-Fo wilde bereiken. Nog dienzelfden avond te acht uur, stapte hij met zijne kameraden aan wal en zich ontdoende van de toestellen van kapitein Boyton, hernamen zij hunne menschelijke gedaante. Waarin Craig en Fry met bijzondere voldoening de maan zien opgaan. »Nu naar den Taï-ping!"
Woord Van De Dag