United States or Ireland ? Vote for the TOP Country of the Week !
Broadway loopt diagonaal van den eenen naar den anderen hoek; het Strand van New-York; maar een Strand dat zijn prestige langzaam ziet verminderen ten koste van dat van Fifth Avenue, Manhattan's Regent-street. En ook hier trekken zich de rijke bewoners langzaam aan weer terug, om zich er enkel des Zondags meer te vertoonen, sedert de oprichting der groote department stores in de voorname buurt.
Davis een rijtuig aanhield en den koetsier vroeg: Hoeveel van hier naar het Fifth Avenue Theater? Drie dollars. All right! In tien minuten waren wij aan onze bestemming aangekomen. Hoe nu! riep ik verwonderd uit. U betaalt drie dollar voor zoo'n kleinen afstand? Zeker.
De heer #Davis#, vertegenwoordiger van Mr. #Miner#, den directeur van het "Fifth Avenue Theater", wachtte mij te New-York op en van hem ontving ik een vingerwijzing, die mij de Amerikaansche manier van optreden en zaken doen duidelijk verklaarde. Het was bij mijn aankomst een echt hondenweer geworden. De regen gudste met stroomen van den hemel, vandaar, dat Mr.
Nog onder den indruk van Fifth Avenue's intieme, en volstrekt niet kille of terugstootende voornaamheid, begaf ik mij op zekeren dag naar het beroemde Coney Island, in de hoop er mijn blik te kunnen laten weiden over een behoorlijk aantal van de tien millioen bezoekers, die jaarlijks zich aldaar heeten te komen vermaken. Ik moet eerlijk bekennen, ik voelde mij teleurgesteld.
Ik ademde luid toen we weer buiten in de vroolijke drukte van Fifth Avenue waren en de beide dames moesten hartelijk lachen en vonden, dat ik een buitengewoon-geschikte tolk was geweest.
In menig opzicht scheen 't mij toch, dat New-York zich in londenschen geest poogde te vervormen. 't Verbaasde mij toen ik het aantal New-Yorkers zag, dat in hoogen hoed en gekleede jas na den ochtend-dienst door Fifth Avenue drentelde, op een Zondagmorgen, niet anders dan de Londenaars doen in Rotten Row of Park Lane. Ik had gehoord dat die "deftige" dracht in Amerika niet voorkwam bijna.
Eens, terwijl ik op een glanzend-mooien namiddag, na kantoortijd door Fifth Avenue slenterde zag ik, langs het trottoir, twee gestalten vóór mij uit loopen, die ik in 't gewemel van de elegante wandelaars terstond herkende: Maud en "Auntie!" Mijn hart stond even stil, en ook mijn beenen stonden stil.