United States or Mongolia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het grootste gedeelte van den dag wordt besteed aan in een makkelijken stoel zitten babbelen, eens in de geïllustreerde tijdschriften bladeren, of een vertaalden roman lezen van Dumas, Daudet of de Maupassant. Tot afwisseling wordt wel eens een half uurtje piano gespeeld, Strausz-walsen, amerikaansche operettes; zelden een klassiek stuk.
Wie Arles zegt, noemt Mistral; wie Tarascon zegt, noemt Daudet. Een glimlach komt op het gezicht, wanneer men Tarascon nadert. Tartarin, Bompard, Costecalde, le pont de Beaucaire et la tour du roi René,.... het zijn ons allen goede, grappige bekenden; 't is of men een historisch oord betreedt, waar men zeer aparte dingen zal hooren en zien.
Gaat er, per ongeluk, nog ergens een vogel op uit een boom, dadelijk is 't pan! pan! pan! uit twee of drie geweren te gelijk, zoodat het slachtoffer zelden ontsnapt. Doch meestal vinden zij zelfs niet de minste musch meer om nog op te schieten. Meestal is hun jagen, zooals Daudet het zoo geestig in zijn Tartarin beschreven heeft.
Zoo worden al zijn romans schilderingen van Stavanger. En zijn kunst? In Parijs heeft hij zich opgehouden. Daudet en Zola heeft hij gelezen. Hij maakt den piquanten stijl der nieuwere Fransche romanschrijvers tot den zijnen. Voor het eerst treedt in Noorwegen een schrijver op, wiens meest kenmerkende eigenschap elegantie is.
De man heeft dolle pret om mijn verbazing. Hij buldert het letterlijk uit en slaat van vroolijkheid met beide handen op zijn dijen. C'est une farce? vraag ik, half wantrouwig. Ah, ben oui, c'est une farce! gilt de man. En hij vertelt mij de toedracht. O, Tartareinn, we hadden u dan toch eindelijk gevonden, en gij, leuke schim van Daudet, stond zeker met ons mee te glimlachen!
Wat u daar juist gezegd heeft karakteriseert volkomen de geheele tegenwoordige Fransche kunst, zoowel de schilderkunst als de litteratuur: Doré, Zola, Daudet!
Zij hadden samen Walter Scott, Dickens en een werk van Daudet doorgemaakt, en als hij voorlas, hoe hoorde zij dan in de melodie van zijn stem, wat men bij den schrijver in den vorm van zijn schrift zoû hebben ontdekt, had men zijn manuskript onder de oogen gehad!
Of het nu het klimaat is, de levenswijze of wat er ook de oorzaak van is, het is geen verbeelding dat het Zuid-Frankrijk van een Mirabeau, een Thiers of een Gambetta, dat van een Montaigne of Montesquieu, dat van een Berlioz en een Gautier en Daudet, dat in het algemeen het Zuid-Frankrijk van de advokaten en politici, der journalisten en raisonneurs, der kolonisten en impressionisten een heel ander land is dan dat van Corneille en Molière, van Voltaire en Rousseau, van Taine en Renan.
Woord Van De Dag