United States or Bulgaria ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wanneer men dat geheim prijs gaf, zou het bekend worden, dat Sava zijne dochter was, en het was in het belang van de nasporingen, die ondernomen moesten worden, dat dit nog niet geweten werd. Dus het diepste geheim werd daaromtrent aanbevolen. "Maar waar is Sava?" vroeg mevrouw Bathory, toen zij hare gedachte weer eenigermate verzameld had.
Hij seinde dadelijk naar het eilandje Kencraf en spoedde zich naar zijn zuster en naar kapitein Ködrik. Een uur later vertoonde Piet Bathory zich op het Stadhuis. Hij had de depêche van Luigi ontvangen. "Lees," zei de dokter. En hij reikte hem Boriks brief over. Het stoomjacht lichtte weinige minuten na het middaguur het anker.
"Maar, ook op mijne beurt, op eene voorwaarde, heer dokter," ging de kolonel voort. "Evenals gij, neem ik haar blindelings aan. Laat hooren, heer gouverneur." "Dat is, dat gij met den heer Bathory op het gouvernementshuis zult komen dineeren." "Dat is afgesproken, heer gouverneur. Zoodat tusschen het ontbijt en het middagmaal..."
"Silas Toronthal kan meenen, dat het in zijn belang is, om niets te zeggen, wat ten nadeele van Sarcany kan uitgelegd worden. Dat zou hem den mond kunnen snoeren." "Maar waarom?" vroeg dokter Antekirrt. "Welk belang zou hij kunnen hebben, om niets te zeggen?" "Ja, waarom?" herhaalde Piet Bathory. "Welk belang?... Waarlijk, ik kan aan mijn gedachte geen vorm geven."
"Mijn zoon!... mijn zoon!..." riep mevrouw Bathory, de handen naar Piet toestekende uit, terwijl zij daarbij in zwijm viel. Gelukkig dat zij bijtijds door liefderijke armen werd opgevangen. Die val was niets! Maar de herinnering en de gedachten waren bij haar herboren! En dat was alles! De moeder had zich in dien kreet geopenbaard! Zij had haren zoon herkend! Dat was het voornaamste!
Dokter Antekirrt en Piet Bathory namen toen afscheid van den gouverneur van Ceuta. Zij wenschten vóór het aanbreken van den dag naar Antekirrta te vertrekken, en zij haastten zich, om hunnen gastheer te bedanken voor het aangename onthaal, hetwelk zij in de Spaansche volksplanting genoten hadden.
Piet Bathory had evenzeer de uitnoodiging, die hem gedaan was, aangenomen, en bedankte voor de welwillendheid van den gouverneur van Ceuta met eene beleefde buiging. Dokter Antekirrt nam afscheid, en Piet kon toen reeds in zijne oogen lezen, dat hij zijn doelwit bereikt had. Maar de gouverneur wilde zijne toekomstige gasten tot in de stad vergezellen.
Alle krachten moesten ingespannen worden, om tot het doel te geraken. Mevrouw Bathory was reeds naar het Stadhuis teruggevoerd, toen dokter Antekirrt er ook binnentrad in gezelschap van Piet, die zich aan de grootste afwisselingen van blijdschap en wanhoop overgaf, evenwel daarbij geen woord sprak. Op zijn gelaat was nochtans te ontwaren, aan welke aandoening hij ten prooi was.
"De vlet, die hem volgens uwe bevelen aan den voet der rotsen bespiedde," antwoordde de jeugdige zeeman, "heeft hem na zijn val dadelijk opgenomen en ter sluiks aan boord gebracht. Ik heb hem in de kajuit van het voorschip doen opsluiten." "Heeft hij niets gezegd, toen hij uit het water gehaald werd?..." vroeg Piet Bathory. "Niets," antwoordde Luigi. "In het geheel niets?"
Eene andere zorg van den dokter was, om nieuwe, maar vooral om geschikte kolonisten naar zijn eiland te lokken, wien door de zeldzame vruchtbaarheid van den bodem eene behoorlijke welvaart verzekerd kon worden. Bij zijn vaderlijk bestuur was dat zoo moeielijk niet. Middelerwijl was er niets meer, dat aan het huwelijk van Piet Bathory met Sava Sandorf eenigen hinderpaal in den weg kon leggen.
Woord Van De Dag