United States or Argentina ? Vote for the TOP Country of the Week !
Sarcany had zich bij eene karavaan aangesloten, die van Tetuan vertrokken was, om te gaan.... Ja, waarheen? Naar de een of andere oase in de woestijn?... Of nog verder, naar een van die streken, welke door halfwilden bewoond worden en waar Sava geheel en al in zijne macht zoude zijn en van zijne genade zou afhangen? Hoe dat te weten te komen?
"En al moest ik hem tot op zijn eiland Antekirrta gaan opzoeken," ging Sarcany hartstochtelijk voort, "ik zal hem..." "Als dat huwelijk voltrokken is," suste hem Namir, "dan zult gij van hem en van niemand meer iets te vreezen hebben. Niet waar, Sarcany? Van niemand meer?" "Ongetwijfeld, Namir; ... maar intusschen ... is dat huwelijk nog niet voltrokken."
Daar had de onverbiddelijke bondgenoote van Sarcany op zich genomen, de wilskracht van het jonge meisje te verbrijzelen, ten einde haar te noodzaken hare toestemming tot dat gehaatte huwelijk te geven. Sava evenwel was tot nu toe onverzettelijk in haar besluit geweest en had zich daarbij gesterkt gevoeld door hare herinneringen aan Piet Bathory.
De kogel trof den romp van het vaartuig en verbrijzelde dien... maar de reus trilde zelfs niet onder den terugstoot van het stuk geschut. Het Senousisten-hoofd geraakte met zijne makkers te water. Het meerendeel hunner verdronk en kwam in de golven om. Zij, die zich uit het water redden, werden aan wal onbarmhartig doodgeslagen. Wat Sarcany betrof, deze spartelde in de branding.
"Accoord, maar Carpena bevindt zich thans in het Presidio van Ceuta, veroordeeld tot levenslange galeistraf, wegens gepleegden moord, niet waar?" "Ja, Namir, en het is juist dat, hetgeen mij verontrust. Dat wil ik u niet verbergen." "Spreek, Sarcany. Spreek op, en ontvouw mij uwe geheimste gedachten. Zeer waarschijnlijk kan ik helpen."
De eenige en voortdurende gedachte van den dokter was thans, om Sarcany uit te vinden, om hem te kunnen bemachtigen, zooals dat met zijne twee medeplichtigen reeds geschied was.
De arme kerel was krankzinnig! Geheel en al onherstelbaar krankzinnig! "Zijt gij thans weer kalm geworden, Silas Toronthal?" vroeg Sarcany aan zijnen medeplichtige, die geheel buiten zichzelven van ontsteltenis was. "Kalm, kalm!" bromde de bankier binnensmonds. "Gij hebt goed praten! Ik wilde u wel in mijne plaats zien."
"Breng mij niet tot het uiterste!" brulde Sarcany. "Ja, die kracht zal men u ontnemen, die gij tegen mij aanwendt. Namir zal haar wel weten te temmen, en dat uws ondanks, met geweld zelfs, als het moet. Weersta mij niet, Sava!... Hoort gij mij? Ik dreig zelden, maar als ik dreig, is de uitvoering steeds nabij. Vergeet dat niet." Steeds diezelfde tergende glimlach.
Hij was dan ook weldra vast besloten te doen, wat Sarcany verlangde. Die dwaas! Evenals alle spelers, zijne evenbeelden, stelde Silas Toronthal op rekening van het tegenwoordige, wat niet anders dan tot het verledene kan behooren! In plaats van te zeggen: het geluk heeft mij toegelachen, wat inderdaad waar was, prevelde hij: het geluk lacht mij toe wat onwaar was!
Eene diepe stilte heerschte allerwege in de woning van den Moquaddem Sidi Hassan. Daar noch hij, noch Sarcany, noch iemand anders hunner lieden deel aan het Ooievaarsfeest hadden genomen, was de deur van de zaouya sedert zonsopgang niet geopend geweest, en zou dat ook niet na zonsondergang worden.
Woord Van De Dag