zijtasch

Bijgewerkt: 12 mei 2025

Ze betastte opnieuw hare vangst, voelde dat het gelaat gedurig hare vingeren ontvluchtte, maakte zich lastig en trippelde zenuwachtig op de tipjes van hare schoenen. Ze taakte naderhand, weer stil en zorgvuldig, de jasknoppen, de schakeltjes van de horlogeketting, ontplooide het zakdoekje dat uit een zijtasch opstak. Nu, juichte ze triomfelijk, nu ken ik u! Ge zijt Simon!

Herman Teirlinck - Het ivoren aapje : Een roman van Brusselsch leven