warm-lichte

Bijgewerkt: 10 juni 2025

Maar in-eens voelde hij met een korte rilling een hand op zijn schouder en de stem van André in zijn oor fluisterend: "Zeg, zit toch niet zoo gek te kijken met een open mond, de lui die over je zitten lachen er om." En als met een schok teruggekomen in de warm-lichte avondkamer, zag hij de rij hoofden tegenover zich glimlachend naar hem kijken. Toen hij hen aankeek stierf 't glimlachen weg.

Herman Johan Robbers - De roman van Bernard Bandt