roosvervige

Bijgewerkt: 17 mei 2025

Twee gevoelens dreven haar tot het ontdekken van het raadsel: de vrouwelijke nieuwsgierigheid en de twijfel die haar nog overbleef; een zichtbare spijt trok haar roosvervige lippen te samen en zij sprak: "Mijnheer Adolf, och zeg mij de zaak die gij verbergen wilt. Denk niet dat ik onbezonnen genoeg zijn zou, om het ter mijner schade te ontdekken." "O jonkvrouw, ik mag ik kan niet."

Hendrik Conscience - De Leeuw van Vlaanderen : Of de Slag der Gulden Sporen