onredbaarheid

Bijgewerkt: 8 juni 2025

En tevens maakte hij zich vrij van den arm waarmede die andere nog steeds hem vasthield. Want er was opeens, als een stortbad van ijskoud water, eene schaamte over hem gekomen, een gevoel van onteering en onredbaarheid.... »Laat mij!" herhaalde hij met heesch geluid. Doch wie hem liet, niet Marieken. »Justus!" sprak zij hem toe, met iets wonderlijk plechtigs in hare stem: »De beurt is aan mij!"

Carel van Nievelt - Chiaroscuro: Vertellingen tusschen licht en donker