hel-lichte

Bijgewerkt: 23 juni 2025

Hij dacht even aan dat tehuis, waar hij nu zeker zijn zou, die jongen, .... misschien had hij een moeder..... en zusters, die nu zaten te smalen op hem, den slechten patroon, den gemeenen man.... Hij had graag zijn moe-warm hoofd laten zinken op 't hel-lichte, koel-glanzende papier, dat voor hem lag. Maar dat kon natuurlijk niet. Hij was de patroon.

Herman Johan Robbers - De roman van Bernard Bandt