bleekglimmend

Bijgewerkt: 11 mei 2025

Toen dewijl hij bang was, niet zonder reden deed hij open, en ik zag hem, tegen den muur gedrongen, zijn vuile buik als een mestzak daar hangend, onder het scheefgetrokken hemd. Ik zag de roste haarpijlkens stekelig rechtstaan op zijne bloote dikke beenen en tegelijk zijn ronden kop, bleekglimmend van laffen angst. Op het bed lag zij.

Herman Teirlinck - Het ivoren aapje : Een roman van Brusselsch leven