begoot

Bijgewerkt: 21 juli 2025

Zij staken over, en arm aan arm zingend dat het galmde, waggelden ze door den regen voort, die altijd even hard het land begoot.... En als Pallieter 's morgens in Fransoo's molen wakker werd en de mistige, natte verten zag, riep hij: "O, aarde mè a duzend borste, wannier zulde ma verzadige? nooit ni!" Eindelijk was 't September, de frissche maand, die blauwe wierook voor de boomen hangt.

Felix Timmermans - Pallieter