United States or Costa Rica ? Vote for the TOP Country of the Week !


Αλλά το φέγγος χάνεται Της σελήνης· σε αφίνω· Πάλιν θέλω σε ειδείν Ότε η ζωή σου λείψει, Και τότε μόνον. Με την ευχήν μου ύπαγε· Άλλο δεν λέγω· θέλω Εις την συνείδησίν σου Τα λοιπά φανερώσειν Ύστερον . . . χαίρε. . . Τέκνον μου χαίρε .. — Πρόσμενε, Τον υιόν λυπημένον Μη παραιτήσης. Έπεσε Και μένουν οι οφθαλμοί μου Εις βαθύ σκότος.

Ότε όμως τα πάντα ητοιμάσθησαν και έμελλαν να αποπλεύσουν, αίφνης έγινεν έκλειψις σελήνης· ήτο δε πανσέληνος.

Εσημάδευε των άστρων την πορείαν την τρυφεροφεγγιά, την ηλιόκρισι και την χάση της σελήνης· ώριζε την επίδρασιν αυτής επί των φυτών κ' επί των ζώων εκανόνιζε την πορείαν των πλοίων, την πτήσιν των πτηνών, των φαρμακερών φιδιών τας διαθέσεις και των βοτάνων την επιρροήν επί των πληγών.

Ήμεθα σιωπηλοί, και εκείνη σε λίγο άρχισε να λέγη: Ποτέ δεν πηγαίνω να περπατήσω κάτω από το φως της σελήνης· ποτέ, χωρίς να μη σε συνοδεύση η ανάμνησις των αποθαμμένων μου, χωρίς να μη μου έλθη το αίσθημα του θανάτου, του μέλλοντος. Θα υπάρχωμεν εξηκολούθησε με την φωνήν γεμάτην αίσθημα· αι! Βέρθερε, θ' ανταμωθώμεν πάλιν; θ' αναγνωρισθώμεν: Τι αισθάνεσθε; τι λέγετε;

Είναι τ' αδράχτιαν των τροχών από αράχνης πόδια, κι απ' των ακρίδων τα πτερά του αμαξιού ο θόλος· απ' αραχνιάν ψιλήν ψιλήν τα χαλινάρια είναι· τα ζυγολούρια από υγρήν ακτίνα της Σελήνης· η μάστιξ γρύλλου κόκκαλον, και πάχνη το σχοινί της. Και ένας κούνουπας ψαρός ο αμαξάς της είναι, μικρός μικρός, 'σαν το 'μισόν απ' ένα σκουληκάκι οπού τσιμπά το δάκτυλον μιας οκνηρής κοπέλας.