Ot bynajmniej nie jest mi obcą Ukraina pośpieszył z odpowiedzią Topolski. Zaznałem już jej uroku, bywałem bowiem u stryja dawniej, et je suis tout
Ona szczęśliwsza, bo poszła w głębiny, Nie czując żalu, nie znając miłości, Dla niej nie było uroku godziny I dla niej nie ma rozstania wieczności! Ona śpi teraz na koralu łożach żaden jej wicher rozbicia nie wróży A ja się błąkam po życia bezdrożach, Miota mną burza i skonam wśród burzy! Pożegnanie Italii. Splugen 11 lipca 1840 r.