Umilkli strzelce, stali szczwacze zadziwieni Mocą, czystością, dziwną harmonią pieni. Starzec cały kunszt którym niegdyś w lasach słynął Jeszcze raz przed uszami myśliwców rozwinął; Napełnił wnet, ożywił knieje i dąbrowy, Jakby psiarnię w nię wpuścił i rospoczął łowy.
Pokazał mu Pan Sędzia; siedział biedny zając Płaszcząc się pod kamieniem, uszy nadstawiając, Okiem czerwoném spotkał myśliwców wejrzenie, I jakby urzeczony, czując przeznaczenie Ze strachu od ich oczu niemógł zwrócić oka, I pod opoką siedział martwy jak opoka. Tym czasem kurz na roli rośnie coraz bliżéj.