stijf-hoogen

Bijgewerkt: 16 mei 2025

Want nu, in zijn verstarrende kalmte van stil-zitten en niets doen en zich ook niet ergeren, waren eerst met vage scheuten van herinnering, maar meer en meer onweerstaanbaar en van alle kanten komen rijzen in zijn rechtop-gehouden hoofd zijn zwaren kop, die netjes, heerachtig balanceerde tusschen de randen van zijn stijf-hoogen boord, de gedachten die hij in de laatste weken had kunnen terughouden door afleiding van werken en praten en naar de comedie gaan, die hij genegeerd had, zooals je een kennis negeert door een anderen kant op te kijken, maar je voelt hem toch langs je gaan, de gedachten aan zijn verhouding tot zijn vrinden, tot de menschen, tot de wereld en de begrippen.

Herman Johan Robbers - De roman van Bernard Bandt