United States or Malaysia ? Vote for the TOP Country of the Week !
In het einde is de eeuwige Dag aangelicht. De eerste Dag van Faust was het vale, voorbijgezwoegde tijdperk zijner vergeefsche inspanning, eindigend in de klacht. Daarna de avond met mysterieuse diepten en zinnelijkheid en eindelijk de voornacht bespookt door wroeging en verwijt. Deze eerste Dag is het eerste Deel des gedichts. De na-nacht brengt kalmte en geeft den strever geestes-rust.
Maar de laatste verzen dier rede zijn eens duivels, niet van een verbannen Paradijsgeest, en doen te kort aan het onderscheid, dat in de schildering dier verschillende wezens moest bestaan. IIIe Zang, vs. 255, bl. 42, rl 5 v. b. Bezadigdheid en list zijn veiligst. Hier wordt de aanleg van den knoop des gedichts aangekondigd.
Evenmin als om de helsche ondervindingen van Dante de Divina Commedia een tragedie is, evenmin is Faust zulks om het eerste deel des gedichts; en het tweede deel, dat "den weg van Faust" bezingt, is niet maar een toevoegsel, waarin de oorspronkelijke opzet van het poeem verloochend wordt, maar een van den aanvang af bedoelde voortzetting en de uitwerking der grondgedachte waarmee het gedicht opent: een goed mensch blijft in het duister gedrang zich van den rechten weg bewust.
Vandaar af volgen elkander onafgebroken de onderscheiden vijf historische tijdvakken op, die in ons hierachter volgend betoog, over het ontwerp des gedichts, zijn aangewezen. Ie Zang, vs 157, bl. 5. rl 12 v. o. Had aan 't wraakgeschrei der aard De vloek zijn vaders zich, bij 't misdrijf, niet gepaard.
Woord Van De Dag